Ging dit even vlot: Adempauze al achter de kiezen!

 Anja Feliers kende ik al een tijd en ik weet dat haar boeken behoorlijke pageturners zijn. Ze tellen meestal niet al te veel pagina's en er staat ook niet al te veel tekst op één bladzijde. Vandaar dat ik in een paar dagen tijd het tweede deel van de 'Dirty Little Secrets'-trilogie achter de kiezen had. Intussen ben ik al in een volgend boek gedoken, maar daar vertel ik komende week zeker meer over.

Het gaat hier dus wel vlot. Vlotter dan de afgelopen jaren en daar ben ik heel erg blij om. Ik hoop echt dat ik in augustus, maar zeker ook in september die lijn kan doortrekken en dat die verdomde leesburn-out voorgoed achter me ligt. Dan zullen er hier eindelijk weer heel regelmatig verslagjes tevoorschijn komen en kan ik dit uitbouwen tot een waar paradijs voor de lezers (en film- en seriekijkers) onder jullie. Dat is toch altijd het opzet geweest van Gietjes Boekies en Movies toen ik deze blog in 2015 opstartte.

Maar goed, vandaag wil ik het over 'Adempauze' hebben. Eerder schreef ik mijn eerste mening over dit boek en die kun je hier opnieuw lezen. Wil je ook weten hoe de reeks begon, dan vind je het verslag van 'Ademloos' achter deze link.

Gegevens

Uitgegeven in 2022

Uitgeverij: Pelckmans Uitgevers nv

Omslagontwerp: bij Barbara

Omslagbeeld: Shutterstock

Zetwerk: www.intertext.be

Foto auteur: Luna Meers

ISBN: 978 94 6401 352 8

NUR 343

Verhaal

Louise en Claire zijn nog steeds beste vriendinnen die niet alles met elkaar delen. Tien jaar geleden werden er al dingen geheim gehouden en dat is nu eigenlijk niet anders. Al hebben ze intussen wel het bed met elkaar gedeeld. Wat is er aan de hand? Valt Louise nu plots op vrouwen of had het overmatig drankgebruik iets met hun uitspattingen na de klasreünie te maken? Louise was eigenlijk met Tyler, voelt iets voor haar beste vriend Alexander, maar heeft seks met Claire. Hoe kan dat en hoe moet het nu verder?

Tyler is misnoegd om wat hij tussen Louise en Alexander heeft gezien en aangezien hij haar na het feestje op de boot niet thuis vindt, trekt hij de verkeerde conclusies (nooit oké als je het mij vraagt, maar iedereen maakt zich er wel eens schuldig aan...). Tyler vertrekt dan ook weer naar zijn hometown Maastricht en zorgt ervoor dat hij niet meer bereikbaar is.

Alexander wil wel, maar is gekrenkt en hij weet ook niet of hij Louise nog kan vertrouwen. Daarom stort hij zich op Trix en wil eigenlijk niets meer met Louise te maken hebben. Via Claire hoort Louise dat zij wel nog afspreken met elkaar, maar dat hij haar niet meer wenst te zien. Een dolk in haar hart, maar wat kan ze eraan veranderen?

Claire en Louise zien elkaar wel heel regelmatig want ze werken immers samen. Over de spannende nacht hebben ze het niet meer, maar Louise voelt wel dat er nog altijd iets in de lucht hangt. Zelfs als ze niet alleen zijn. En dat ontgaat ook de vriend van Claire niet. Hij komt verhaal halen bij Louise, maar ze weet eerlijk gezegd zelf niet wat ze voor haar beste vriendin voelt.

Ook haar bazin heeft door dat er iets moet gebeuren en ze stuurt Louise samen met Claire naar Maastricht. Het is tijd om wat beslissingen te nemen en eindelijk te weten waar het verhaal naartoe gaat. Wil ze een einde maken aan het spannende verhaal met Tyler? Wil ze uitzoeken hoe het nu zit tussen haar en Claire en zal ze Alexander kunnen vergeten?

Mijn mening (+/++)

Even getwijfeld of ik vol voor de twee plusjes ging gaan. Eigenlijk heeft het boek opnieuw niet zo heel veel om het lijf, maar het las echt wel vlot én het einde was voor mij een tikkel verrassend en zelfs spannend. Op die manier slaagt Feliers erin om je zin te doen krijgen in het derde deel. Dat is alvast een van de boeken die ik op mijn lijst zet om bij het volgend bibliotheekbezoek mee te brengen. Ik hoop dan ook om tegen het einde van de vakantie de volledige trilogie op Gietjes Boekies en Movies te hebben staan!

Ik wilde nog niet al te veel verklappen over het eigenlijke verhaal, maar eigenlijk leest het gewoon heel makkelijk weg. Een ideale vakantieroman. Zeker voor twintigers denk ik dan. Oké, ik hoor al even niet meer tot deze categorie, maar ik voel me wel nog vaak zo jong. En ik kan me wel inbeelden hoe het voelt om zoekende te zijn. Dat ben ik ook, zij het op een hele andere manier dan Louise :).