dinsdag 30 april 2019

Nieuwe kans voor Tatiana de Rosnay

Twee weken terug had ik het over Obsessie van Tatiana de Rosnay. Heb je deze blogpost gemist? Kijk dan snel even hier. Toen vertelde ik er ook bij dat ik gauw een nieuw boek van haar ter hand wilde nemen. Ik las er in het verleden al een groot aantal (en van sommigen schreef ik al een recensie op mijn andere blog Gietjes Corner), maar aangezien ik van elk verhaal een verslag op Gietjes Boekies en Movies wil, moet ik toch enkele werken opnieuw lezen. Moeten is misschien wat hard uitgedrukt, neem het van mij aan, ik wil het wel. Uiteraard staat haar bekendste boek 'Haar naam was Sarah' bovenaan mijn lijstje, maar er zijn nog wat dingen van haar verschenen die ik op mijn lijst met mustreads wil. Overspel staat hier niet meer tussen, ook die heb ik al achter de kiezen. Meer lezen? Surf dan naar: Eindbeoordeling Overspel.

Haar naam was Sarah



De tienjarige Sarah wordt in de nacht van 16 juli 1942 samen met haar ouders opgepakt en naar de Velodrome d'Hiver in Parijs gebracht, waar duizenden joden worden verzameld voor deportatie. Niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong. Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia, een inktzwarte bladzijde in de Franse geschiedenis. Ze gaat op zoek in archieven, en via het dossier van Sarah ontdekt ze een goed verborgen geheim van haar eigen schoonfamilie. Haar echtgenoot probeert haar ervan te weerhouden zich met deze geschiedenis te bemoeien, maar Julia besluit desondanks het spoor van Sarah te volgen.


Kwetsbaar


Op een middag in Parijs wordt Justines dertienjarige zoon Malcolm geschept door een auto en raakt in coma. De bestuurster van de auto rijdt door, alleen een buschauffeur heeft een glimp opgevangen van het kenteken. Justine is vertaalster en getrouwd met de Engelse architect Andrew en behalve Malcolm hebben ze nog een dochter, de negenjarige Georgia. Na het ongeluk raken Andrew en Justine van elkaar verwijderd: hij vertrouwt op het politie-onderzoek en probeert het normale leven door te laten gaan, zij raakt totaal ontregeld en gaat zelf op onderzoek uit. Via een tip van een politieman komt Justine op het spoor van Eva, moeder van een autistische zoon en eigenaresse van een schoonheidssalon in Biarritz. Justine zoekt haar op en ontdekt de pijnlijke waarheid achter Malcolms ongeluk.


Het huis waar jij van hield


Parijs, tweede helft 19de eeuw. Door de ambitieuze stadsvernieuwingswerken van baron Haussmann verdwijnen complete wijken van de kaart. De huizen van duizenden Parijzenaars worden onteigend. Ondertussen kabbelt het leven van Rose Bazelet rustig voort, ze leest Le Petit Journal en maakt wandelingen in de tuinen rond het Palais du Luxembourg. Tot de dag waarop de noodlottige brief komt: haar huis ligt op het tracé van de boulevard Saint-Germain en moet worden afgebroken. Haar wereld dreigt in te storten, maar Rose bindt de strijd aan met de prefect en met de keizer, om het familiebezit te redden, het huis dat een angstvallig bewaard geheim herbergt.

Het appartement



Colombe Barou is een onopvallende vrouw van in de dertig, met een echtgenoot die vaak op reis is, een tienertweeling en een baan als ghostwriter die haar niet echt boeit. Haar saaie bestaan verandert op slag wanneer het gezin verhuist naar een ander, prachtig appartement. Er is één keerzijde: de bovenbuurman, dokter Faucleroy, draait midden in de nacht keiharde rockmuziek, maar alleen als Colombes man niet thuis is. Dan vraagt de uitgeverij haar de memoires te schrijven van een filmster met een turbulent seksleven. De preutse Colombe moet daarvoor erotische literatuur lezen om de juiste toon te treffen. Al lezend 's avonds, wanneer ze gespannen zit te wachten tot Faucleroy de Stones weer opzet, ontluikt haar sensualiteit en komt ze tot de conclusie dat haar eigen seksleven niet veel voorstelt. Colombes frustraties, hernieuwde seksuele verlangens en woede ten opzichte van haar bovenbuurman stapelen zich op en raken verstrengeld. Wanneer Colombe uiteindelijk besluit het appartement van de mysterieuze Faucleroy binnen te sluipen, zet dat een reeks onomkeerbare gebeurtenissen in gang, met onvoorziene gevolgen.


Onvoltooid verhaal



Wanneer de jonge Nicolas Duhamel zijn paspoort wil laten vernieuwen, blijkt dit nog niet zo eenvoudig te zijn. Hij moet aan kunnen tonen dat hij Fransman is en dan ontdekt hij tot zijn ontsteltenis dat zijn vader, Théodore Duhamel, officieel de Russische naam Koltchine draagt. Naar het verhaal achter deze naam kan hij slechts gissen, want zijn vader is op jonge leeftijd verdwenen tijdens een zeiltocht met zijn catamaran. Nicolas gaat op zoek naar zijn ware identiteit en komt uiteindelijk in Sint-Petersburg terecht. Aangedaan door wat hij daar ontdekt besluit Nicolas een roman te schrijven, gebaseerd op zijn persoonlijke zoektocht. De roman over een familiegeheim wordt een enorm succes, maandenlang prijkt deze bovenaan alle bestsellerlijsten. Gedurende drie jaar reist Nicolas de hele wereld over voor lezingen en optredens en hij raakt verslaafd aan alle aandacht en luxe die hem ten deel vallen. Inmiddels wordt er door zijn uitgever reikhalzend uitgekeken naar zijn nieuwe roman. Samen met zijn verloofde Malvina reist Nicolas naar een resort op een eilandje voor de Toscaanse kust waar hij in alle rust zijn nieuwe meesterwerk moet zien te voltooien. Maar in dit paradijs voor de happy few zijn veel verleidingen die Nicolas plotseling in een wel heel oncomfortabele positie dwingen.


De familiereünie


Paul Malegarde, een beroemd bomenkenner, is getrouwd met de Amerikaanse Lauren en samen hebben ze twee volwassen kinderen, Tilia en Linden. Ze zijn op familieweekend in Parijs en alle vier dragen ze een geheim met zich mee. Doordat de Seine buiten zijn oevers dreigt te treden door aanhoudende regen is het gezin tot elkaar veroordeeld en kunnen hun geheimen niet langer verborgen blijven. Ieder zullen ze moeten vechten voor hun identiteit en ze zijn tegelijkertijd genoodzaakt een gesloten front te vormen om het stijgende water het hoofd te bieden.


Die laatste zomer


Antoine Rey heeft het perfecte cadeau voor de veertigste verjaardag van zijn zus bedacht: een lang weekend aan zee op het eiland Noirmoutier, waar hij en Mélanie in hun kinderjaren de vakanties doorbrachten. Hoewel ze fijne herinneringen hebben aan de eindeloze zomers, zijn beiden nooit meer teruggekeerd naar deze plek. Antoine bevindt zich in een moeilijke periode van zijn leven: zijn werk als architect biedt weinig uitdaging meer en hij is verlaten door zijn vrouw van wie hij nog steeds houdt. Noirmoutier brengt vergeten herinneringen aan hun vroeg gestorven moeder naar boven en Mélanie komt tot een schokkende ontdekking. Het familiegeheim dat zij hiermee ontrafelt maakt Antoine kwetsbaar en onzeker. Zijn zus vindt dat hij het verleden moet laten rusten, zijn vader zwijgt en zijn puberende kinderen vragen zijn aandacht voor heel andere zaken. Dan ontmoet hij Angèle, die nieuwe betekenis geeft aan de woorden leven, liefde en dood.


Een Parijse affaire


Als een vrouw op het punt staat haar man te verlaten omdat ze denkt dat hij zo saai is, verlaat hij háár omdat ze zijn affaires maar nooit in de gaten kreeg. Wat te doen als je er via de telefoon getuige van bent dat je beste vriendin je man verleidt? Van het wegpoetsen van een slippertje tot machiavellistische wraak - Tatiana de Rosnay beschrijft het huwelijksbedrog in al zijn facetten: soms tragisch, soms humoristisch, in een luchtige stijl, ironisch, met een ontknoping die altijd onverwacht en soms koelbloedig is.



Bronnen:

maandag 29 april 2019

De encyclopedie van alle belangrijke dingen

Vorige week zondag vertelde ik jullie al over mijn job en over de link die ik dus met kinderen (en met Gietjes Corner) heb. Daarom wil ik af en toe dus ook kinderboeken met jullie delen, zowel fictie als non-fictie. Hoe meer schoolgaande jeugd we aan het lezen krijgen, hoe beter. Vind je ook niet?

Vandaag heb ik het over een encyclopedie en wat voor eentje. Ik moet zeggen dat ik hem zelf met heel veel plezier heb gelezen. Ik heb het over 'De encyclopedie van alle belangrijke dingen' (Voor nieuwsgierige kinderen die alles willen weten).

Flaptekst

Alles wat je echt moet weten over de aarde, dieren en planten, de ruimte, het lichaam, en nog veel meer. Welke dieren leven er in de woestijn? Wat zit er binnen in een vulkaan? Hoelang duurt het om met een raket naar de maan te reizen? Wat is het grootste orgaan van je lichaam? Hoeveel soorten wolken bestaan er? Ontdek alle belangrijke dingen in deze prachtige encyclopedie! Voor nieuwsgierige kinderen vanaf 6 jaar.

Gegevens

Eindredactie: James Mitchem
Senior Designer: Lisa Robb
Redactie Sophia Danielsson - Waters, Hélène Hilton, Violet Peto
Vormgeving: Charlotte Milner, Hannah Moore, Claire Patané, Samantha Richiardi, Sadie Thomas
Assistentie vormgeving: Eleanor Bates, Rachel Hare
Fact checker: Gill Pitts
Pre-Production Producer: Dragana Puvacic
Senior Producer: Isabell Schart
Vormgeving cover: Francesca Young
Creative Technical Support: Sonia Charbonnier
Managing Editor: Penny Smith
Managing Art Editor: Gemma Glover
Uitgever: Mary Ling
Art Director: Jane Bull
Vertaling: Ernst Schreuder
Redactie Nederlandse editie: Jaap Verschoor, Kantoor Verschoor Boekmakers, Heemstede
Oorspronkelijke uitgever: Dorling Kindersley Limited (2016)
Uitgever in het Nederlands: Lannoo (2017)
NUR: 222
ISBN: 978 94 014 4021 9


Mijn mening (++/+++)

Ik vind dit een geweldig boek! Je weet dat ik niet zo snel héél enthousiast ben, maar ik was al lang op zoek naar een boek dat ook leesbaar is voor iets kleinere kinderen. Ikzelf sta voor het tweede leerjaar en ik vind dat die doelgroep soms wat in de kou blijft staan wat informatieve boeken betreft. Voor beginnende lezers zijn er wel een paar en voor derdegraadskinderen vind je er heel uiteenlopende, maar het is moeilijk om leesbare dingen voor 7-8-jarigen te vinden. Daarom ben ik heel erg blij met dit boek. Het eerste deel vind ik nog net iets interessanter dan het tweede deel, maar misschien oordelen kinderen daar anders over dan ikzelf. Zelfs volwassenen kunnen nog heel wat opsteken van dit werk. Alles wordt duidelijk uitgeschreven en met de afbeeldingen wordt alles net iets luchtiger. Een aanrader dus, voor je klasbibliotheek, maar zeker ook voor bij je thuis!

zaterdag 27 april 2019

Eerste mening over 'Duizend schitterende zonnen'

Aangezien ik in het begin van de week 'Blauwe Maandag' uitlas, ben ik meteen ook begonnen met een nieuw boek. Zo lang geleden dat ik nog het ene na het andere verhaal door mijn vingers liet glijden. Ik kan alleen maar zeggen dat het naar meer smaakt. Het voelt ook als een nieuw stapje richting genezing. Niet dat ik ziek ben, maar intens verdriet ontnam me de goesting om te lezen. Het lukte me niet meer en het heeft zo'n drie jaar geduurd voor ik sta waar ik nu sta. Dit moet me moed geven: om door te gaan, om te lezen, te bloggen en te blijven hopen op een gelukkig leven.

Vorige week dinsdag had ik het op Gietjes Boekies en Movies nog over twee mustreads van de Amerikaanse schrijver Khaled Hosseini. Wil je dit blogpostje nog eens opnieuw lezen? Klik dan op de volgende link: Nog twee boeken van Hosseini op mijn lijst.

Een lijst met mustreads maak je uiteraard niet zomaar. Het is de bedoeling om ook af en toe iets op die lijst te schrappen. En daarom voeg ik meteen daad bij woord. Ik begon deze week in 'Duizend schitterende zonnen', het tweede verhaal van Khaled Hosseini. Omdat 'De vliegeraar' me zo aangreep, verwacht ik uiteraard ook veel van dit verhaal. Ook wel de vrouwelijke versie van het eerste boek van Hosseini genoemd. Als je de flaptekst hieronder leest, zul je meteen begrijpen waarom.

Flaptekst

De ongeschoolde Mariam is vijftien wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenverkoper Rasheed in Kabul. Jaren later moet zij de beeldschone en slimme Laila naast zich dulden, die door Rasheed na een raketaanval uit het puin is gered. Rasheed neemt Laila in huis in de hoop dat zij hem de zoon zal schenken die Mariam hem niet kan geven. In eerste instantie overheersen tussen de twee vrouwen gevoelens van achterdocht en jaloezie, maar door de tirannieke houding van Rasheed ontstaat er langzamerhand een innige vriendschap. Samen zetten Mariam en Laila alles op alles om te overleven in de eindeloze oorlog van Afghanistan, die voor hen ook binnenshuis woedt.

Info over de schrijver (flaptekst)

Khaled Hosseini (Kabul, 1965) is getrouwd en heeft twee kinderen. Hij woont sinds 1980 in de Verenigde Staten. In 2003 debuteerde hij met de wereldwijde bestseller De vliegeraar, die door Boek-delen, het magazine voor leesclubs, werd uitverkoren tot Het Beste Boek van 2006. In april 2007 ging het vijfhonderdduizendste Nederlandstalige exemplaar over de toonbank. De auteur ontving de UNHCR Humanitarian Award voor zijn inzet voor het lot van vluchtelingen.

Mijn mening

Wat een verhaal, wat een begin. Meteen in de ban van het nieuwe boek van Hosseini. Makkelijke en duidelijke taal, maar o zo aangrijpend, o zo echt. Je waant je in het Afghanistan van de jaren zeventig en je voelt wat de hoofdpersonages voelen. Ik verwachtte een behoorlijk rustig begin, maar ik word zo goed als meteen met mijn neus op de feiten gedrukt. In eerste instantie leunde ik gewoon figuurlijk nog wat achterover (nieuw boek, op het gemak), maar daar brengt Hosseini snel verandering in. Ik ben zo geïntrigeerd door het verhaal over Mariam dat ik het boek niet al te vaak aan de kant zal leggen. Geef me een week en dan zal ik m'n eindbeoordeling hier wellicht al hebben neergeschreven.
Het enige wat ik misschien iets minder vind, is dat de flaptekst naar mijn aanvoelen misschien toch wat te veel verklapt. De link tussen Mariam en Laila is zo al bekend terwijl ik dat wellicht liever gewoon via het verhaal had ontdekt. 

vrijdag 26 april 2019

Handlettering en illustratie in je bullet journal

Zoals ik vorige zondag al vertelde... ik heb meer dan één blogje. Hier wil ik alles over series, films en boeken verzamelen, maar soms leg ik ook eens een link naar een ander virtueel kind van me. Vandaag wil ik even dieper ingaan op Gietjes Maksels en Baksels. Het webstekje dat tot nog toe het minste aandacht kreeg. Tijd dus om daar verandering in te brengen. Misschien hebben jullie totaal geen interesse in deze (vernieuwde) blog, maar ik las een boek over een onderwerp van op Gietjes Maksels en Baksels (GMenB), vandaar de link met Gietjes Boekies en Movies.

Via Pinterest kwam ik een aantal keer dingen rond handlettering tegen en aangezien ik zot van schrijven ben, dacht ik ook wel dat dit iets voor mij kon zijn. Meestal gaan er dan wel wat alarmbellen bij mezelf af, want ach, heb ik nog niet genoeg hobby's? Maar ja, mezelf tegenhouden is altijd al moeilijk geweest. Dus dan ga ik er maar voor. Dit jaar maakte ik in deze stijl al een aantal nieuwjaarskaartjes, maar omdat ik er te veel tijd in moest steken, liet ik enkele goeie vrienden in de kou staan. Niet mooi van me, ik weet het. Daarom volgde ik een aantal maanden terug al eens een workshop rond het thema (waarover later meer op GMenB) zodat ik de volgende keer wat sneller tot resultaat kan komen. Met deze reden pakte ik ook het volgende boek uit de bib mee. Een mens kan immers van elk boek wat opsteken...

Handlettering en illustratie in je bullet journal....


Flaptekst:
Anne Jorinde Kuiper, van Gouden Lijntjes, neemt je stap voor stap mee in haar favoriete bezigheid: handletteren en illustraties in je bujo. Ze laat je zien hoe je met een bullet journal meer structuur en overzicht in je leven krijgt en hoe je in een handomdraai de meest prachtige pagina's opzet. Daarmee kun je niet alleen je leven beter plannen, het ziet er ook nog eens geweldig uit. Dus laat je bujo-avontuur maar beginnen!

Gegevens:
Uitgegeven door: Forte Uitgevers BV
Eindredactie: Mariëlle van der Goen, Hilversum
Fotografie: Sterstijl Fotografie, Amsterdam
Opmaak omslag: bij Barbara, Amsterdam en Anne Jorinde Kuiper
Opmaak binnenwerk: bij Barbara, Amsterdam
ISBN: 978 94 91853 23 4
NUR 460
Uitgegeven in 2018

Mijn mening (++)

Uiteraard valt zo'n boek moeilijk te vergelijken met een fictieboek, maar ik vind dit werk goed opgebouwd, overzichtelijk, kleur- en leerrijk. Anne Jorinde raakt de heikele punten van mijn gedachten aan en ze weet waar haar publiek mee zit. Hoe moet ik eraan beginnen? Wordt het niet te veel? Kan ik het wel? Je voelt je meteen aangesproken. Op vele vragen komt er ook een antwoord. Je blijft niet op je honger zitten. Het maken van een bullet journal wordt ook niet verheerlijkt. Het is niet zo dat je een drang voelt om het te moeten doen, nee, je krijgt er gewoon zin in. En dit volledig in je eigen stijl want dat is waar de schrijfster op hamert. Zoek je eigen weg, maar misschien wel met enkele van haar kapstokken. 


Bron: 
https://www.bol.com/nl/p/handlettering-illustratie-in-je-bulletjournal/9200000095273735/

donderdag 25 april 2019

De Ridder van Clara Cleymans - seizoen 1

Zoals ik eerder al vertelde, kijk ik graag naar Vlaamse series. Liefst van die exemplaren die zo een tiental weken op tv zijn. Niet dat ik ze dan elke week trouw volg, nee, ik neem nogal graag een DVD-box mee van de bib. Dan kijk ik wanneer het mij uitkomt (of wanneer ik weer wat knipwerk voor mijn klas heb) :).

Eerder vertelde ik jullie al over Professor T. en Undercover. Wil je deze blogpostjes opnieuw lezen: klik dan zeker op de linken hieronder!
Professor T, seizoen 1 en Undercover, mijn eerste mening.

Vandaag wil ik het over een andere reeks hebben. Eentje met een vrouw in de hoofdrol. Een dame om u tegen te zeggen. Ik heb het over De Ridder met Clara Cleymans als frontvrouw.


Deze Vlaamse serie liep van 2013 tot 2016 op televisie en er werden in totaal 47 afleveringen uitgezonden. Intussen heb ik er weer 13 achter de kiezen. Ik keek het volledige eerste seizoen uit en uiteraard is het de bedoeling om in de toekomst ook een verslagje over de andere drie te schrijven.

Flaptekst

In de misdaadreeks De Ridder kruipt Clara Cleymans in de huid van Helena De Ridder, een jonge en ambitieuze openbaar aanklager die strijd voert voor meer rechtvaardigheid. Helena De Ridder is scherp van geest en rad van tong. Ze heeft alles om het te maken als advocaat, maar wanneer een van haar zaken eindigt in een tragedie voelt ze zich verantwoordelijk en besluit ze van kamp te veranderen. Als openbaar aanklager leidt Helena het politieonderzoek en vordert zij de straf voor de rechtbank. Het geeft De Ridder een unieke focus. Het volstaat voor Helena niet om een dader op te sporen, ze moet er ook voor zorgen dat die een rechtvaardige straf krijgt. En dat is vaak niet eenvoudig, want in de wereld van misdaad en gerecht is niets zwart-wit. De reeks portretteert een gedreven, jonge vrouw in haar eigen kleine oorlog tegen het dagelijkse onrecht en vertelt indringende, authentieke verhalen over recht en rechtvaardigheid, misdaad en straf. Helena De Ridder geeft het gerecht een herkenbaar, menselijk gezicht.


Gegevens


  • Bedenker: Rik D’hiet
  • Creatief producer: Eric Taelman
  • Productie: Marina Willems en Gunter Schmid
  • Regie: Tom Goris en Lars Goeyvaerts
  • Cast: Helena De Ridder – Clara Cleymans, Zohra El Zarkaoui – Dahlia Pessemiers-Benamar, Yves Bracke – Michaël Pas, Manu Coppens – Michael Vergauwen, Cleo – Lynn Van Royen, Atil Abdurahmanovic – Stefaan Degand, Christine Bogaerts – Katelijne Damen, Jan Ravenakkers – Lucas Van den Eynde, Boudewijn Van der Zeypen – Dirk Van Dijck
  • Crew: Productieleider – Wendy Ingelrelst, Dramaturg – Wout Thielemans, Scenaristen – Willem Wallyn, Nele Meirhaeghe, Ruth Mellaerts, Pat Van Beirs, Wouter Van Haver, 1ste assistent-regisseurs - Joke Sieben, Bart Vandael, Regieassistenten - Ann Van Aken, Katelijne Frederickx, Productieassistente - Sylvie Walravens, Director of photography - Dirk Van Den Heede, Geluid - Stefaan De Bisschop, Geluidsassistent - Peter Nietvelt, Decor -Kurt Rigolle, Yves Verstraete, Jean-Paul Van Calster, Rekwisieten - Katia Meulemans, Pieter Van de Putte, Montage - Gunther Hoogstyn, Geluidsmontage en mixage: Hendrik Mertens, Setfotograaf -Phile Deprez
  • Muziek: Selah Sue en SonicAngel
  • Duur: ca 650 min. 

Afleveringen

Aflevering 1: Een man van 53
De jonge en ambitieuze advocate Helena De Ridder is de rijzende ster bij advocatenkantoor Ravenakkers & Partners. Wanneer de bekende ex-voetballer Paul Vandenbon beschuldigd wordt van pedofilie, vertrouwt Jan Ravenakkers de zaak aan Helena toe. Met haar gebruikelijke vurige gedrevenheid werpt Helena zich op de zaak, maar de confrontatie met het vermeende slachtoffer brengt haar aan het wankelen. Is Vandenbon werkelijk het slachtoffer van een valse beschuldiging? Of is er meer aan de hand?

Aflevering 2: Een kind van 4
Na de traumatiserende afloop van de zaak Vandenbon geeft Helena haar mooie toekomst bij Ravenakkers & Partners op om voor het Parket te gaan werken. In haar eerste zaak als parketmagistrate onderzoekt ze de dood van een kleuter na een ongelukkige val van een trap. Helena werkt zich al meteen in de kijker wanneer ze op basis van een anonieme tip de begrafenis van het kind laat stilleggen en zo de ouders tegen zich in het harnas jaagt. Ze wil echter niet rusten voor ze de volledige waarheid aan het licht heeft gebracht.

Aflevering 3: Een gast van 19
Bij een overval op een kruidenierszaak in een multiculturele buurt wordt de uitbaatster hardhandig aangepakt en met een stroomstootwapen bewerkt. Al vrij snel weet het slachtoffer Malik Massoun als medeplichtige te identificeren, maar naar de geweldenaar met het stroomstootwapen ontbreekt elk spoor. Helena zet alle zeilen bij om Massoun de naam van zijn collega-overvaller te laten opbiechten, zodat deze overval niet de zoveelste dreigt te worden die ongestraft voorbij gaat.

Aflevering 4: Een baby van 6 maanden
Tijdens haar eerste nachtdienst wordt Helena opgeroepen voor een aanrijding met vluchtmisdrijf. In het wrak van de aangereden wagen zit een baby gekneld. Via camerabeelden uit de buurt kan het betrokken voertuig snel geïdentificeerd worden. Helena besluit een strenge straf te vorderen, maar wanneer Meester Ravenakkers tijdens de zitting nieuwe elementen aanbrengt, wordt er een heel ander licht op de zaak geworpen.

Aflevering 5: Een meisje van 8
Wanneer haar ouders iets te laat na de zwemles aankomen om haar op te halen blijkt Parfaite Bovenaerde, een Kameroens adoptiekind, spoorloos verdwenen. Het kind blijkt meegelokt door een Afrikaanse asielzoekster die bij hoog en laag blijft beweren dat de kleine Parfaite haar bloedeigen dochter is. Wanneer een DNA-test daarover uitsluitsel geeft, komt Helena een adoptiezwendel op het spoor die mogelijk aan het geluk van tientallen adoptieouders zal raken.

Aflevering 6: Een vrouw van 70
In een oude caravan bezwijken vier Oost-Europese vrouwen aan CO-vergiftiging. In de aanpalende krotwoning blijken meer oudjes te zijn gehuisvest in erbarmelijke omstandigheden. Helena heeft sterke aanwijzingen dat de dametjes het slachtoffer zijn van uitbuiting en mensenhandel, maar moet zich door een kluwen van schijnstatuten en valse bedrijfjes werken om bewijslast tegen de goed ingedekte opdrachtgevers te kunnen verzamelen.

Aflevering 7: Een gitarist van 38
Omdat Atil ziek valt, moet Helena op het laatste moment een zitting van hem overnemen. Op het eerste zicht een eenvoudige zaak, maar tijdens de zitting krijgt Helena de indruk dat er iets niet helemaal klopt. Wanneer ze de zaak laat uitstellen en het dossier heropent, komt ze op het spoor van een criminele motorbende die niet aarzelt om haar te bedreigen. Kan Helena zich nog helemaal in de zaak vastbijten als ze zichzelf ermee in gevaar brengt?

Aflevering 8: twee broers van 18 en 19
Een buurt wordt al maanden geterroriseerd door een jeugdbende die zich schuldig maakt aan kleine criminaliteit en overlast. Wanneer de situatie na het zoveelste incident ruchtbaarheid krijgt in de pers, voert Helena een zerotolerancebeleid in. De harde aanpak lijkt zijn vruchten af te werpen, maar wanneer twee broers, Senna en Lucky, alsnog door de mazen van het strafrechtelijk net dreigen te glippen steekt Helena haar nek uit om hen op het rechte pad te krijgen.

Aflevering 9: Een moeder van 52
Helena wordt ’s nachts opgeroepen voor een uit de hand gelopen drugsfeestje in een chique villawijk. Wanner het om de villa van de Minister van Justitie gaat en de dochter van de minister betrokken partij blijkt te zijn, gaat plots het hele Parket op de tippen van de tenen lopen. Helena moet de zaak uit handen geven, maar wanneer ze vermoedt dat alles onder de mat zal worden geveegd, zet ze toch door. Gedreven probeert ze een zaak op te bouwen voor het deksel op de doofpot gaat.

Aflevering 10: Een kind van 19
Een vader beschuldigt de tuinman van een verblijfscentrum voor mentaal gehandicapten ervan zijn 19-jarige dochter met de verstandelijke leeftijd van 12 jaar te hebben verkracht. De tuinman geeft toe seksueel contact met de vrouw te hebben gehad, maar beweert dat dit met wederzijdse toestemming is gebeurd. Wanneer blijkt dat de twee een liefdesrelatie hadden, komt Helena voor een moreel dilemma te staan. Kan een volwassene met de verstandelijke leeftijd van 12 zelf over haar seksualiteit beslissen of gaat het in dergelijke gevallen altijd om verkrachting?

Aflevering 11: Een kunstenaar van 37
Een controversiële tentoonstelling van kunstfoto’s over jongeren op de rand van zelfdoding, wordt met geweld verstoord. Hoewel Helena het protest begrijpt kan ze niet ingaan op de eis om de tentoonstelling te verbieden. Wanneer er een zelfmoord plaatsvindt die overduidelijk is geïnspireerd op één van de foto’s, probeert Helena door strafbemiddeling de standpunten dichter bij elkaar te brengen en verdere incidenten te vermijden. Door een nieuwe aanval op de kunstgalerij dreigt de situatie echter te escaleren.

Aflevering 12: Een wees van 21
Wanneer topcrimineel Wille Droeven voor de strafuitvoeringsrechtbank moet verschijnen omdat hij na een derde van zijn straf kan vrijkomen, loopt er een nieuwe klacht tegen de man binnen. Gaat het om een terechte beschuldiging of probeert men gewoon de vrijlating van Droeven tegen te houden? Helena besluit de klacht te onderzoeken. Samen met Zohra, die als jonge inspecteur ooit nog op de zaak Droeven zat, gaat Helena op zoek naar nieuwe elementen.

Aflevering 13: Een topadvocaat van 55
De ontdekking van een kinderpornonetwerk brengt de oude demonen van de zaak Vandenbon weer naar boven. De beheerder van het netwerk is, na een reeks beroertes dement geworden, waardoor het onderzoek dreigt vast te lopen. Helena, die haar kans ziet om in het reine te komen met haar verleden, bijt zich hardnekkig vast in de zaak. Wanneer een anonieme tip het onderzoek in een stroomversnelling brengt, duiken er een aantal onaangename verrassingen op.


Mijn mening (++)

Het was niet de eerste keer dat ik deze afleveringen zag. Wellicht al de derde keer... Goed zot zou je denken, maar als ik iets bekijk, wil ik graag alles na elkaar zien en omdat dit in mijn druk schema meestal moeilijk in te passen is, moet ik nogal vaak opnieuw beginnen waardoor het soms nog drukker wordt. Wellicht kennen jullie dat gevoel wel of loop alleen ik daarmee rond? (Nee toch :) ) Stilaan krijg ik de indruk dat het me toch op de een of andere manier wel zal lukken want intussen ben ik alweer wat series beginnen kijken en ook het lezen van een aantal reeksen boeken staat op de rails. Denk maar aan die rond Frieda Klein (van Nicci French) en de Afghaanse verhalen van Khaled Hosseini. 

Maar ik zou beter even bij het onderwerp van vandaag blijven, mijn mening over De Ridder. De eerste keer dat ik seizoen 1 zag, was ik echt heel erg lovend. Uiteraard is die mening nu een tikkeltje genuanceerder. Veel verrassingen zijn er immers niet meer. Toch vind ik de serie nog steeds een aanrader. Er zijn heel wat positieve punten aan deze reeks en ik zet ze uiteraard graag nog eens op een rijtje. Dit keer in 't kort. Niet meer in volzinnen, anders wordt deze blogpost wellicht té lang :).

  • Goed uitgewerkte personages
  • Hier en daar wat liefde, lust
  • Humor die ik echt wel weet te smaken (maar misschien net iets meer voor vrouwen dan voor heren)
  • Niet alleen een straffe madam als procureur, inspecteur El Zarkaoui hoeft niet onder te doen!
  • Door de variëteit aan personages kan iedereen zich wel ergens in vinden
  • Geen enkel verhaal is over the top, alles is voor mij behoorlijk waarheidsgetrouw
  • Niet alles loopt altijd van een leien dakje
  • Heel wat verschillende en uiteenlopende thema's worden aangekaart

woensdag 24 april 2019

Buit van de bieb #9

Lezers die me al een tijdje volgen, zullen deze rubriek wel nog kennen van vroeger, maar het is intussen al meer dan een jaar geleden dat ik hier nog mijn buit van de bieb met jullie deelde. Jammer vind ik dat want via deze afleveringen op mijn blogje ontdek je altijd een aantal nieuwe boeken (naast een aantal mustreads die ik meebreng) en zelfs soms een bekende of onbekende film. Vanaf vandaag wil ik de rubriek graag terug nieuw leven inblazen. Ik vind ze immers een meerwaarde voor Gietjes Boekies en Movies.

Benieuwd naar mijn vorige (oude) afleveringen? Dan kun je bij het label 'Buit van de bieb' terecht.


'Het meisje uit het Noorden' van Katarzyna Bonda




Flaptekst:

'Katarzyna Bonda is de Poolse Jo Nesbo. Een duivels goede thriller: Cijfer 10/10.' The Wild Bunch

Winter 1993: in een hotel in Gdansk wordt een tienermeisje gevonden, dood door een overdosis. Uren later sterft haar broer bij een auto-ongeluk. De politie kan geen verband tussen de twee sterfgevallen vinden en ziet het als een noodlottig toeval.
Twintig jaar later keert misdaadprofiler Sasza Zaluska terug naar de Poolse kust, na zeven jaar afwezigheid. Ze zoekt naar een rustig leven met haar dochtertje. Dan wordt ze door een voormalig hoofd van politie tot een opdracht verleid: de raadselachtige sterfgevallen uit de jaren negentig lijken gelinkt te kunnen worden aan de maffia en ze lijken zelfs een sleutel te zijn naar recente misdaden...


'Dinsdag is voorbij' van Nicci French


Flaptekst: 
In een vervallen huis in het oosten van Londen wordt het lichaam van een man aangetroffen, rechtop in een leunstoel. Het huis is van Michelle Doyce, een kwetsbare vrouw met ernstige psychische problemen, wier uitspraken de recherche voor raadsels stellen. Inspecteur Karlsson roept Frieda Klein te hulp, die daardoor opnieuw verstrikt raakt in de duistere kanten van het leven. Wanneer Frieda meer te weten komt over het verleden van de man, blijkt ze in groot gevaar te verkeren en meer vijanden te hebben dan ze dacht.

Dit is het tweede deel uit de reeks rond Frieda Klein. Wil je weten wat ik van het eerste boek vond? Lees dan zeker ook eens het volgende artikel: 'Blauwe maandag uitgelezen!'.


'De secretaresse' van Renee Knight


Flaptekst:

Wat zou jij doen als je álles geeft voor je baas, en zij je als een baksteen laat vallen?

Wie heeft de meeste macht op kantoor? Degene die het hardst praat, het rijkst is, degene die het meeste respect afdwingt? Of iemand als Christine Butcher: een bescheiden vrouw die in stilte getuige is van alles wat besproken wordt, elk geheim en elk gerucht? Iemand die onopvallend informatie inwint bij degenen voor wie ze werkt en die enkel zichzelf zien? Maar er is slechts een dunne lijn tussen loyaliteit en verraad, en als iemand als Christine tot het uiterste gedreven wordt, kan zij zomaar de gevaarlijkste vrouw op kantoor blijken...


En dan bracht ik ook nog deze film mee!

'Patser' van Adil en Bilall


Flaptekst:

Patser volgt vier hangjongeren op 't Kiel in Antwerpen die er van dromen om te leven als echte patsers: snel rijk worden en leven zoals in een videoclip. Ze spiegelen zich aan de Kingpin van de Amsterdamse cocaïnehandel en stoppen hun neus in high-profile drugszaken. Maar het wordt plots wel erg heet onder hun voeten als ze voelen dat de Colombiaanse drugsmaffia hen op de hielen zit.

Wil je graag de officiële trailer zien? Dan kan dat hieronder!




dinsdag 23 april 2019

Nieuwe delen rond Rani Diaz

Vorig jaar lijstte ik al eens de boeken rond Rani Diaz van Sterre Carron op, maar toen ik vorige donderdag mijn recensie over Mara schreef (Mara van Sterre Carron), ontdekte ik dat mijn opsomming niet meer volledig is. Er zijn immers alweer twee nieuwe boeken over de eigenzinnige hoofdinspecteur verschenen. Ik deel ze uiteraard graag met jullie zodat jullie mee op de hoogte blijven en op die manier blijven mijn 'mustreads' ook up-to-date. Wil je graag nog de andere boeken eens op een rij zien? Klik dan snel op de volgende link: Sterre Carron, een schrijfster van bij ons.


Preta


Wanneer de zeventienjarige Sammy na een avondje stappen niet thuiskomt, bellen haar ouders ongerust de politie. De volgende dag wordt Sammy dood teruggevonden in een maisveld. Ze is vermoord. Al snel komt haar adoptiebroer Tristan in beeld. Was hij op de hoogte van Sammy's geheim?

Ondertussen maakt de stad zich op voor de gemeenteraadsverkiezingen. De nieuwe partij Recht Voor de Raap lijkt hard op een klinkende overwinning af te stevenen. Zijn de dagen van de meerderheidspartijen geteld?

Aan hoofdinspecteur Rani Diaz de taak om de moordzaak op te lossen. Tot overmaat van ramp is er iets vreemds aan de hand met haar collega Bert Simons. De spanning in het team loopt hoog op. Lukt het Rani om alles in goede banen te leiden?


Pitta


De zomer barst in alle hevigheid los, maar hoofdinspecteur Rani Diaz heeft geen tijd om van de zon te genieten. Als er een meisje uit het ziekenhuis verdwijnt, is iedereen in rep en roer. Er wordt met man en macht naar het kind gezocht.

Kort daarna meldt een vrouw dat haar verloofde vermist wordt. Twee cases, één dader? Wat drijft deze obsessieveling? Lukt het Rani en haar team om de puzzel compleet te krijgen voor er meer slachtoffers vallen?

maandag 22 april 2019

Blauwe maandag uitgelezen!

Wat fijn om hier op heel regelmatige basis terug te zijn. Ik hoop echt dat het lezen en bloggen me blijft lukken, ook als ik straks weer moet gaan werken. Maar voor het zover is, wil ik jullie nog mijn eindbeoordeling van 'Blauwe maandag' van Nicci French geven. Lees je liever eerst mijn eerste mening? Klik dan op de volgende link: Mijn eerste mening over de eerste van Frieda Klein.

'Blauwe maandag' is het eerste boek rond het personage Frieda Klein en ik moet zeggen dat ik er echt van genoten heb. Misschien met wat ups en downs, maar daar vertel ik je hieronder in mijn mening wat meer over.

Gegevens

ISBN: 978 90 414 1464 9 (paperback) en 978 90 414 1765 7 (gebonden)
Uitgegeven in 2011
Oorspronkelijke titel: Blue Monday
Oorspronkelijke uitgever: Michael Joseph 
Uitgever in het Nederlands: Anthos
Omslagontwerp: Marry van Baar
Omslagillustratie: Theresa Martinat
Foto auteur: Annemarieke van den Broek
Aantal pagina's: 370

Mijn mening (++)

Het begin van het boek las erg vlot omdat ik het een tijd terug al eens las. Daarna kwam ik in het stuk dat voor mij nieuw was en ik liet me gewillig met het verhaal meeslepen. Het hoofdpersonage kreeg duidelijk vorm. Niet alleen de omgeving waar Frieda Klein zich thuis voelt, maar ook haar eigenzinnige karakter. Ik voelde meteen wel een verbondenheid, terwijl onze karakters toch behoorlijk uiteenlopend zijn. Als je je in het hoofd van een personage kan plaatsen, dan vind ik dat de schrijver(s) minstens al in één opzet geslaagd is/zijn. Anders zit je nooit echt in het verhaal en dat maakt een boek voor mij minder goed.

Toch is er naar mijn aanvoelen ook een minpunt aan Blauwe Maandag. Halverwege het boek verslapte mijn interesse. Soms kan dat aan mezelf liggen (door allerlei omstandigheden), maar nu had ik niet het gevoel dat ik de oorzaak bij mij moest zoeken. Het verhaal ging gewoon te traag. Ik kwam steeds in de verleiding om toch wat door te bladeren. En niet omdat het zodanig spannend was dat je de afloop wil kennen, maar eerder een gevoel dat je niet alles hoeft te lezen om op de hoogte te blijven. 
Het lijkt alsof er even helemaal niets gebeurt, alleen maar wat geleuterd wordt. Voor mij mocht het boek dus wat ingekort worden, maar voor de rest een meer dan onderhoudend eerste deel van Frieda Klein. Ik ben nog steeds benieuwd naar haar nieuwe avonturen. Binnenkort ga ik dus op zoek naar het tweede deel: 'Dinsdag is voorbij'. Wil je daar al de korte inhoud van lezen? Kijk dan zeker eens naar mijn mustread rond Klein.

zondag 21 april 2019

Er is iets aan de kip met je hand

Misschien weten sommigen onder jullie dat wel, maar ik geef les op een lagere school en dit doe ik al jaren met hart en ziel. Zo begon mijn blogverhaal eigenlijk, met een webstekje voor mijn lesmateriaal. Intussen las ik ook wat boeken en frutselde ik hier en daar wat zodat Gietjes Corner een allegaartje werd van de chaos in mijn hoofd. Plezant vond ik dat, maar mijn lezers zagen door de bomen het bos niet meer. Vandaar mijn rijk dat werd uitgebreid ;). In eerste instantie Gietjes Boekies en Movies, maar daarna ook Gietjes Weetjes en Gietjes Maksels en Baksels. Intussen kreeg ik een aantal van mijn virtuele kinderen weer op de rails, maar mijn ultieme droom is om ze alle vier draaiende te houden. Tegelijkertijd. Misschien een wat gek idee, zeker als je bedenkt dat ik alles zelf doe. Materiaal maken, lezen, schrijven, verzamelen,... Er komt wel wat bij kijken :). Vooral als je het ook niet in twee zinnen gezegd krijgt. Dat blijft mijn probleem. Zoals nu. Bekijk die intro weer, om maar tot het punt te komen dat ik het hier ook geregeld over kinderboeken heb.

Vandaag wil ik het over een poëzieboek hebben, namelijk Er is iets aan de kip met mijn hand van Geert De Kockere en Nelleke Verhoeff. Ik had nog niets van het boek gezien, behalve de titel en ik leek meteen verkocht. Origineel, grappig en meteen tot de verbeelding sprekend.

Flaptekst

Een kip had iets aan de hand. Haar veren stonden recht en haar kop - lekker gek - leek een duim met een bek! Toen kwam jij voorbij en zei heel nonchalant: Er is iets aan de kip met je hand.

Deze kleurrijke dichtbundel is meteen ook een doebundel. Met allerlei creatieve opdrachten en filosofische vragen. Gedichten om je eigen gedachten te kriebelen.

Gegevens

Tekst: Geert De Kockere
Illustraties: Nelleke Verhoeff
Uitgeverij: De Eenhoorn
NUR: 291
ISBN: 978-94-6291-263-2

Mijn mening (++/+++)

Ik vind dit boek echt fantastisch. In mijn zoektocht naar materiaal om aan de kinderen mee naar huis te geven, stuitte ik in de bibliotheek op dit boek. Omdat ik mijn aanbod wil variëren en dus verder wil kijken dan gewone fictieboeken zocht ik ook eens in het rek bij poëzie. Deze werken vinden kinderen soms moeilijk toegankelijk en velen zullen nooit spontaan naar zo'n boek grijpen. Ze zijn bang dat ze het niet zullen begrijpen en het werkt bij sommigen zelfs soms wat beklemmend. Dat zou niet zo mogen zijn, integendeel. Ik vind zelf juist dat er zoveel vrijheid van dichten uitgaat. Rijmt het, oké. Rijmt het niet, dan is het ook oké. Leestekens, daar hoef je je eigenlijk niets van aan te trekken en wil je woorden gebruiken die eigenlijk niet bestaan, dan mag dat ook. Fijn toch? Het gaat erom dat kinderen van alles moeten kunnen proeven en daar wil ik het komende schooljaar zeker werk van maken. Het kan hen alleen maar ten goede komen. Werkt het niet bij een van hen, dat kan best, maar werkt het juist wel bij iemand, dan ben ik zeker in mijn opzet geslaagd.

Versjesboeken zien mij er van op een afstand vaak niet echt aantrekkelijk uit, maar dit boek is helemaal anders. Het heeft pit, kleur en durf in één pakket. De titel nodigt de kinderen al uit om na te denken want er is iets aan de kip met je hand... dat kan gewoon helemaal niet. Het kan een aanzet zijn voor een leuk gesprek, maar laat het gerust ook even wat sudderen bij de kinderen. 

Het ene gedicht gaat naadloos over in een ander en ook de tekeningen van Nelleke dragen hun steentje bij. Ik vind ze prachtig. Nochtans een stijl waar ik niet meteen achterover van val, maar hier passen ze zodanig goed dat mijn quotering van ++/+++ zeker ook naar haar uitgaat. De gedichten van Geert De Kockere zouden volgens mij zelfs wat pit verliezen moesten ze op een saai wit papier afgedrukt zijn. 

vrijdag 19 april 2019

Professor T., seizoen 1

Dat ik van Vlaamse series hou, daar vertelde ik jullie vorige zaterdag al iets over. Toen had ik het over Undercover, de Belgisch-Nederlandse serie over de XTC-producent Ferry Bouman. Wil je mijn eerste mening over deze serie lezen? Klik dan snel even op de volgende link: Undercover, mijn eerste mening.

Vandaag wil ik jullie echter met een andere reeks kennis laten maken. Door mijn job als leerkracht zit ik vele uren achter mijn bureau te knippen en te plakken. Soms doe ik dit met de radio op de achtergrond, maar het gebeurt ook dat ik de tv opzet. Vroeger keek ik toen naar een film tot ik besefte dat ik na anderhalf uur wel een film had bekeken, maar amper iets had geknipt. Daarom kies ik er nu steevast voor om naar een Vlaamse serie te kijken. Vlaams omdat ik dan geen ondertitels hoef te lezen en een serie omdat dit kortere stukken zijn waardoor ik intussen meer werk kan verzetten. En dat is uiteindelijk toch de bedoeling. Er mag wat ontspanning zijn, maar intussen moet mijn werk ook af geraken ;).

Omdat ik vroeger op zondagavond genoot van Professor T. wilde ik deze reeks graag nog eens terug zien. Er zijn immers drie seizoenen van deze serie rond Koen De Bouw verschenen, maar ik zag er in het verleden maar eentje helemaal. Tijd dus om wat te knippen en te kijken :).


Flaptekst

T., oftewel Jasper Teerlinck, is een briljante professor in de criminologie die heel populair is bij zijn studenten, ondanks zijn excentrieke stijl en zijn extreme vorm van smetvrees. De rest van de wereld ziet hem als een asociale man die ervan houdt om mensen tegen de schenen te schoppen. Rechercheur Annelies Donckers bewondert het talent van haar ex-prof en vraagt zijn advies in een verkrachtingszaak. De samenwerking wordt een groot succes, ondanks de aparte aanpak van T. die regelmatig iedereen de gordijnen in jaagt…

Gegevens

  • Cast: Koen De Bouw, Ella Leyers, Herwig Ilegems, Carry Goossens, Goele Derick, Tanja Oostvogels, Bart Hollanders, Viviane De Muynck en Gène Bervoets
  • Scenario: Paul Piedfort 
  • Regie: Indra, Siera, Tim Mielants en Gijs Polspoel 
  • Producenten: Eric Wirix, Jan Theys en Corine Appelmans 
  • Producers: Tine De Meuleaere en Frédéric Gies 
  • Montage: Steven Sanders 
  • Muziek: Gregory Caron en Hannes De Maeyer 
  • Speelduur: 650 minuten 

Afleveringen

Aflevering 1: Campus drie eiken
Een studente diergeneeskunde wordt aangerand en verkracht op de campus. Inspecteur Donckers vermoedt dat dezelfde dader tien jaar ervoor ook al heeft toegeslagen.

Aflevering 2: Een fatale vergissing
De hoofdbibliothecaris van de universiteit wordt op een receptie vergiftigd. Annelies besluit opnieuw advies te vragen aan professor T.

Aflevering 3: De doorlichting
De onderwijsinspectrice wordt thuis vermoord. Op het eerste gezicht is het een roofmoord, maar inspecteur Donckers heeft haar twijfels.

Aflevering 4: Dubbelleven
Een eerstejaarsstudent Rechten is spoorloos verdwenen. Het lijkt een wanhoopsdaad, maar de speurders ontdekken al snel dat er meer aan de hand is.

Aflevering 5: De hotelmoord
Een gerenommeerd plastisch chirurg wordt in een hotelkamer vermoord teruggevonden. De vrouw met wie hij de kamer deelde, is spoorloos verdwenen.

Aflevering 6: Tamara
Een callgirl wordt dood aangetroffen in haar appartement. Professor T. is zwaar aangeslagen als blijkt dat zij een oude bekende van hem is.

Aflevering 7: De maskermoorden
De gruwelijke moord op een echtpaar blijkt een exacte kopie te zijn van een moord die tien jaar ervoor werd gepleegd. De dader van die moord zit echter nog achter de tralies.

Aflevering 8: Katvanger
In volle avondspits worden een bekend cocaïnedealer en zijn minnares in hun auto neergeschoten door een gemaskerde dader. Eerst wordt gedacht aan een afrekening, maar de zaak neemt al snel een vreemde wending.

Aflevering 9: Moederliefde
Een au-pair komt na haar vrije avond thuis. Zij vindt haar werkgever bewusteloos in de woonkamer, zijn zoontje van zes is spoorloos verdwenen.

Aflevering 10: De zaak Seynaeve
Dirk Seynaeve wordt op heterdaad betrapt bij het lijk van zijn werkgever-kasteelheer met het moordwapen in zijn hand. Maar toch ontkent hij alle schuld.

Aflevering 11: De nalatenschap
Tijdens een officiële gelegenheid wordt een mislukte aanslag gepleegd op een vooraanstaand zakenman. Enkele dagen later wordt de man toch vermoord in zijn eigen huis, maar het lijk is spoorloos.

Aflevering 12: De jaartalmoorden (deel 1)
Een man wordt gewurgd teruggevonden. Op zijn borst is het getal 1991 gekerfd. Als 24 uur later een nieuw slachtoffer valt, ook met een jaartal in zijn lichaam gekerfd, beseffen de speurders dat er een seriemoordenaar aan de slag is.

Aflevering 13: De jaartalmoorden (deel 2)
De jacht op de seriemoordenaar wordt verdergezet. De rechercheurs en T. zetten alles op alles om de nachtmerrie te doen ophouden.

Mijn mening (++)

Dit is een van mijn favoriete series van de afgelopen jaren. Er is gewoon een hoek af van deze reeks en dat is helemaal mijn ding. Spannend, maar tegelijk ook grappig, oprecht, waarheidsgetrouw en misschien gewoon ook echt. Met leuke en warme momenten, maar evengoed trieste en zelfs hartverscheurende scènes. Je voelt mee met een heel aantal personages en die worden ook echt goed neergezet. Dat Koen De Bouw een rasacteur is, dat wist ik al lang, maar ook Ella Leyers, Herwig Ilegems, Goele Derick, Tanja Oostvogels en Bart Hollanders verrassen me in deze serie. 
Waarom dan slechts ++? Wellicht had ik een tijd terug wel de volle +++ voor deze reeks gegeven, maar omdat het al de tweede keer was dat ik de afleveringen zag, miste ik wat pit en verrassing. Maar dat kan natuurlijk niet meer bij een tweede beurt. Het heeft dus niets met de kwaliteit te maken, gewoon met mezelf ;).

donderdag 18 april 2019

Mara van Sterre Carron

Een goed jaar terug lijstte ik hier al eens de boeken van Sterre Carron op. Wellicht herinner je je dat niet meer, maar dankzij deze link kun je het artikel nog eens opnieuw lezen: Sterre Carron, een schrijfster van bij ons.
Vorig jaar had ik al even het eerste deel - Mara - in mijn bezit, maar zonder het te lezen bracht ik het terug naar de bibliotheek. Intussen vergaat het lezen me terug heel wat beter dus ik deed een nieuwe poging en hoera, het lukte me deze keer wel. Misschien klinkt dat voor jullie wat vreemd, maar voor mij is dat alweer een stap in de goeie richting ;).

Sterre Carron is het pseudoniem van een Belgische schrijfster die al serieus wat boeken op haar conto heeft staan, terwijl Mara eigenlijk pas in 2013 verscheen.

Flaptekst

Moord, verminking, dubbellevens, het vernietigend middel antrax, een lang bewaard geheim, zoete wraak en een gevaarlijke sekte in Zwitserland zijn de ingrediënten van de meeslepende thriller Mara.
Op een herfstdag wordt het rustige leven van de inwoners van Mechelen opgeschrikt door een moord op een jonge vrouw in een hotel op de Vismarkt. Rani Diaz, de temperamentvolle hoofdinspecteur moordzaken, en haar team worden op de zaak gezet. Het bewijsmateriaal wijst al snel in de richting van een minnaar.
Enkele dagen later wordt Kathirah Al Saadi door haar vriendin Sierra Capaldi gruwelijk verminkt aangetroffen. Sierra draagt al zestien jaar een geheim met zich mee, waarvan ze niet had gedacht dat iemand ervan op de hoogte was.
Als er al een bindende factor tussen de slachtoffers is, wat probeert de moordenaar dan duidelijk te maken? En wie speelt er een duivels spel en verleidt mensen om zich over te geven aan hun driften?

Gegevens

Uitgegeven door: NAU
Aantal pagina’s: 367
(voor de rest geen lijst te vinden in het boek)

Mijn mening (++)

Omdat ik dit boek in enkele dagen uitlas, schrijf ik meteen mijn eindbeoordeling en was er dit keer geen eerste mening. Dat komt omdat dit eerste deel rond Rani Diaz echt als een trein leest. De hoofdstukken zijn zodanig kort dat je het heel moeilijk hebt om het boek aan de kant te leggen. Steeds maar weer slaagt de schrijfster erin om je vooruit te stuwen. Wat zal er gebeuren? Wie is er nu aan de beurt? Hoe loopt het af? De vragen blijven maar in je hoofd malen en dan kun je maar één ding doen. Doorrazen tot aan de allerlaatste pagina en dan even verzuchten omdat je het jammer vindt dat het boek alweer uit is. Herken je dit gevoel?

Sterre Carron schetst duidelijke hoofdpersonages door er net genoeg woorden aan vuil te maken. Je kunt je inleven in elk van hun levens en er is nog net genoeg ruimte om er ook zelf een aantal dingen in je hoofd bij te plaatsen. Dit is ook de sterkte van een boek. Duidelijk aflijnen, maar ook nog wat vrijheid. Daarnaast waren de hoofdstukken kort - zoals ik al zei - maar hier stoort het me zeker niet. Soms heb ik het gevoel dat ik op die manier niet in het verhaal kom, bij Mara is dat helemaal anders. Hier is het op zijn plaats. Het houdt de spanning levendig en het doet niet af aan je inlevingsvermogen. Een oververdiende ++ dus en op naar het volgende deel, Tirtha!

woensdag 17 april 2019

Mijn eerste mening over de eerste van Frieda Klein

Eindelijk weer eens echt boeken lezen, heerlijk. Ik kan het niet genoeg zeggen. In de vakantie is er wel even tijd voor. Benieuwd hoe het straks is als ik weer aan de slag moet, maar ik probeer de lijn door te trekken. Ik kan niets beloven, maar ik ga wel mijn uiterste best doen. Dit ben ik vooral mezelf, maar ook mijn lezers verschuldigd ;).

Een paar dagen terug begon ik in het alom bekende eerste boek rond Frieda Klein, een personage van het schrijversduo Nicci Gerrard en Sean French: Blauwe maandag. Wat ik onder een tweetal dat boeken schrijft moet voorstellen, weet ik nog steeds niet goed want ik kan me niet inbeelden wie welke taken op zich neemt. Maar bij Gerrard en French werkt het wonderwel. Onder de naam Nicci French schreven ze immers al een hele resem boeken. Je kon er een tijd terug al iets over lezen op mijn blog (Zeven dagen in een week), maar ik wijd in de toekomst zeker nog een nieuwe 'mustread' aan de andere boeken van Nicci French.

Flaptekst

Frieda Klein is psychoanalytica. Ze leidt een strak georganiseerd leven, dat vooral gericht is op het helpen van anderen. Niet alleen haar patiënten, maar ook haar familie en vrienden kunnen altijd op haar rekenen. De onrust in haar hoofd probeert ze te verdrijven met lange nachtelijke wandelingen door haar geliefde Londen.

Frieda is ervan overtuigd dat wat zich in het hoofd van haar patiënten afspeelt controleerbaar is. Dan vertelt een van haar patiënten dat hij ervan droomt een kind te hebben, met rood haar en sproeten. Kort daarna verdwijnt een jongetje dat aan die omschrijving voldoet en wordt Frieda geconfronteerd met de onbeheersbare werkelijkheid die zij altijd angstvallig buiten de deur heeft weten te houden.

Kan Frieda's kennis van de menselijke geest de recherche helpen bij het vinden van het jongetje? Is er een verband met een ontvoeringszaak van tweeëntwintig jaar daarvoor? En zal de dader worden ontmaskerd?


Mijn eerste mening

Het is niet de eerste keer dat ik in dit boek begon. Daarom raasde ik nu over de eerste pagina's terwijl dit de vorige keer niet het geval was. Ik vind namelijk dat je er je gedachten moet bijhouden. Niet dat het verhaal superingewikkeld begint, dat niet, maar ik heb het gevoel dat alle details belangrijk zijn. Zo is de taal wel begrijpbaar en dus zeker niet te moeilijk, eerder doordacht en met hier en daar wat tierlantijntjes. Fijn vind ik dat. Soms mag het wel eens lekker makkelijk en klef, andere keren hou ik wel van wat nieuwe woorden, leuke zinspelingen of doordachte taalstructuren. Dat brengt me immers wat bij om zelf nog beter te worden in het schrijven van eerste meningen en recensies ;). 

Het personage rond Frieda Klein krijgt doorheen het verhaal steeds meer invulling en er wordt eigenlijk niet echt geheimzinnig rond haar gedaan. Rechttoe rechtaan wordt er verteld waarvoor deze arts staat, wat er in haar omgaat, wat er in haar leven gebeurt en waar ze van geniet of helemaal niet tegen kan. Op die manier kun je je een steeds beter beeld van haar vormen en is het ook mogelijk om je met haar te vereenzelvigen. Dat klinkt misschien wat zwaar, maar ik vind dat wel fijn. Dan zit je in dat boek en loop je tussen de personages. Een gevoel dat ik echt wel heb gemist.

Wat het verhaal betreft, werden al een aantal tipjes van de sluier opgelicht, maar ik weet eigenlijk niet goed waar het naartoe gaat. Terwijl ik voor de personages wel van duidelijkheid hou, is het achterhouden van informatie in een literaire thriller dan weer een pluspunt. Alleen dan wordt het spannend. En dat is Blauwe maandag zeker. Niet op een manier waarbij je tanden er bijna uit klapperen, maar eerder in de vorm van een soort onrust die steeds groter wordt. Ook dat is niet elke schrijver gegeven, om daarin te slagen. Ik ben dus benieuwd naar het vervolg en laat dat nu juist het grootste pluspunt zijn!


dinsdag 16 april 2019

Nog twee boeken van Hosseini op mijn lijst

Vorige donderdag had ik het over de klassieker van Khaled Hosseini, namelijk 'De Vliegeraar'. Heb je dit artikel gemist, kijk dan snel even hier. Dit boek werd ook verfilmd en zal ik hier ook ooit wel nog eens posten, beloofd! Maar het verslag over het eerste verhaal van Hosseini brengt me eerst naadloos bij het blogpostje van vandaag. Er zijn immers nog twee boeken van deze Amerikaanse schrijver die op mijn lijst met mustreads staan. Ik deel ze uiteraard graag met jullie.

Duizend schitterende zonnen

Bron: 

De ongeschoolde Mariam is vijftien wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenverkoper Rasheed in Kabul. Jaren later moet zij de beeldschone en slimme Laila naast zich dulden, die door Rasheed na een raketaanval uit het puin is gered. Rasheed neemt Laila in huis in de hoop dat zij hem de zoon zal schenken die Mariam hem niet kan geven.

In eerste instantie overheersen tussen de twee vrouwen gevoelens van achterdocht en jaloezie, maar door de tirannieke houding van Rasheed ontstaat er langzamerhand een innige vriendschap. Samen zetten Mariam en Laila alles op alles om te overleven in de eindeloze oorlog van Afghanistan, die voor hen ook binnenshuis woedt.


En uit de bergen kwam de echo


Voor de driejarige Pari is haar grote broer Abdullah meer een vader dan een broer. Voor de tienjarige Abdullah is zijn zusje alles. Als Pari noodgedwongen wordt verkocht aan een rijk maar kinderloos echtpaar in Kabul zet dat een reeks gebeurtenissen in gang die een ontroerend en onthutsend beeld geven van de problemen waarmee mensen geconfronteerd worden.

Khaled Hosseini volgt zijn personages van Kabul naar Parijs, van San Francisco naar het Griekse eiland Tinos, en weer terug naar Kabul. Hij onderzoekt de vele manieren waarop mensen elkaar liefhebben, elkaar pijn doen en verraden - én hoe ze zich voor elkaar opofferen.

maandag 15 april 2019

Obsessie van Tatiana de Rosnay

Jullie weten het waarschijnlijk nog niet, maar een paar jaar geleden ontdekte ik Tatiana de Rosnay en het is vreemd, ik blijf iets hebben met deze schrijfster. Ik las al heel wat van haar werken (ook al schreef ik hier alleen iets over 'Overspel') en uiteraard wil ik mijn mening graag met m'n lezers delen. Misschien kan ik jullie ook wel overtuigen. Al is dat meestal niet door een recensie. Het moet gewoon klikken heb ik de indruk. En bij mij is dat het geval. Ook al weet ik eigenlijk niet helemaal waarom.


Het begon met Haar naam is Sarah en de Rosnay liet me eigenlijk niet meer los. Ik vond het zo'n aangrijpend boek en ik ben er zeker van dat bijna iedereen die dit verhaal achter de kiezen heeft dezelfde mening met me deelt. (Het is trouwens de bedoeling om dat boek nog eens opnieuw te lezen en dan hier nog eens verslag uit te brengen!). Daarna werd ik altijd maar weer naar de letter R in de bibliotheek gezogen om een boek van deze Franse schrijfster in sneltempo uit te lezen.

Deze vakantie las ik Obsessie. Omdat dit boek net iets minder bladzijden bevat dan wat ik normaal gewoon ben om te verorberen, had ik de tijd niet om een eerste mening te formuleren. Ik begin dus meteen aan het 'echte werk'.

Flaptekst

Na haar scheiding vindt de veertigjarige Pascaline het perfecte appartement in Parijs. Hier kan ze geleidelijk aan haar leven weer oppakken. Maar al snel voelt ze zich onrustig in het huis, en slapen lukt haar nauwelijks. Dan hoort ze dat in het appartement een moord is gepleegd. Dit drama brengt diep weggestopte pijn bij Pascaline naar boven en in een poging in het reine te komen met haar verleden gaat ze op jacht naar de moordenaar. Maar deze obsessieve zoektocht brengt haar op de rand van de waanzin.

Obsessie is een roman over verlies, moederschap en gekte, geschreven door Frankrijks internationaal meest gelezen schrijfster. Terwijl De Rosnay Obsessie schreef, ontkiemde het idee dat uiteindelijk Haar naam was Sarah zou worden.

Gegevens

ISBN: 978 90 263 3929 5
Uitgegeven in 2008
Uitgegeven in het Nederlands in 2017
Oorspronkelijke titel: La Mémoire des murs
Oorspronkelijke uitgever: Editions Héloïse d'Ormesson
Omslagontwerp Janine Jansen
Omslagillustratie: Mark Owen / Arcangel Images
Foto auteur: David Ignaszewski / Koboy
Uitgeverij: Ambo Anthos


Mijn mening (-)

Het is een vreemde gewaarwording. Ik was zo onder de indruk van de Rosnay en nu ben ik dat heel even niet meer. Daarom een - terwijl ik me afvraag waarom ik dit boek geen -- of --- geef. Misschien is mijn quotering niet helemaal de juiste, voel ik nu. Want wanneer ik het slecht vind, dan ga ik voor -, --- vind ik er helemaal over en ik kan het gewoon niet geven aan één van mijn favoriete auteurs. Maar je kunt er uiteraard wel uit afleiden dat ik dit echt geen goed boek vind. Het draait eigenlijk naar mijn aanvoelen nergens om. Niet dat de opzet van het verhaal niet oké is, het zou een prima uitgangspunt kunnen zijn voor een fantastische thriller of een psychologisch werk, maar nu heb ik het gevoel dat ik niet echt iets heb gelezen. Je raast de bladen voorbij en wat eerst nog oké lijkt, vergaat al snel in een boek dat ik dan wil uitlezen. Op karakter. Niet omdat ik het de moeite vind. Sorry Tatiana. Wellicht ook gewoon te negatief voor mij. Niks humor, niks lente, niks fris. Een boek dus om snel te vergeten en ik hoop gauw tijd te vinden om een nieuwe de Rosnay ter hand te nemen. Om deze wrange nasmaak wat te kunnen wegspoelen ;).


Bron:

zaterdag 13 april 2019

Undercover, mijn eerste mening

Niet alleen hou ik van boeken, ook van Vlaamse series kan ik echt wel genieten. Daarom neem ik deze vakantie even de tijd om naar Undercover te kijken. Intussen werden er al zeven afleveringen uitgezonden, maar geen nood, al deze episodes kun je gratis via VRT NU (her)bekijken. 



Als de serie op deze manier te zien is, wacht ik vaak tot alle afleveringen op de buis zijn geweest. Dan kan ik voor een keer wat bingewatchen en hoef ik niet nog een paar weken te wachten om te weten hoe alles afloopt. Maar nu had ik het karakter niet. Ik had gewoon dringend nood aan wat ontspanning. Zonder een strijkplank of een verbeterboek tussen mij en m'n scherm ;).

Korte inhoud

Undercover is een Belgisch-Nederlandse tiendelige fictiereeks waarin heel wat topacteurs meespelen. De serie handelt over twee undercoveragenten die het vel van een XTC-producent willen. Ze worden op een camping naast de caravan van Ferry Bouman geposteerd, maar hun opdracht wil niet echt vlotten. Algauw zijn er dan ook verschillende mensen uit de entourage van de crimineel die onraad ruiken.

Eerste mening

In eerste instantie had ik zo mijn bedenkingen bij Tom Waes als (hoofd)acteur. Dat hij een straffe gast is, dat heeft hij al meerdere malen bewezen, maar zijn talentenlijstje lijkt me nu al zo lang dat ik niet had verwacht dat ook dit er nog bij kon. Toch weet hij me alweer te overtuigen. Met zijn rol als undercoveragent Bob Lemmens neemt hij me helemaal mee in de (onder)wereld van politie, drugs, corruptie en verraad.


Naast enkele hele bekende Belgische acteurs spelen er uiteraard ook een aantal Nederlanders mee. Ik vind het een verademing om eens andere mensen op het scherm te zien. De mengeling van het Limburgs, het accent van Waes en het Nederlands is voor mij echt een meerwaarde. Ik hou immers zo ontzettend veel van dialecten en streekgebonden woorden.

Dat het verhaal zich grotendeels op een camping afspeelt, is voor mij ook helemaal nieuw. Het is eens iets anders en brengt op een luchtige manier een aantal stereotiepe scènes naar voor. Wat de thriller - dat Undercover wel is - soms ook wel eens grappig maakt. Een goeie mix van acteurs, taal en (ont)spanning dus voor mij. Heel erg benieuwd naar het vervolg! Ik hou jullie uiteraard op de hoogte. Van zodra aflevering tien werd uitgezonden, schrijf ik hier mijn definitieve mening neer!

Bron: