Enkele maanden terug probeerde ik uit mijn leesdip te komen met de Rosnay. Ik schreef dan ook meteen een eerste mening over 'Dit leven is van jou'. Miste je die? Dan vind je die onder deze link terug.
Ik raakte echter niet verder in het boek en ruilde het weer voor een ander. Ik moet je er niet bij vertellen dat ik dat zelf heel erg jammer vind. Vandaar mijn nieuwe poging en nu voor echt ;). Het gaat de afgelopen tijd niet slecht met mijn leesgedrag en ik ben dan ook heel erg opgetogen dat ik intussen al aan boek nummer vier in deze vakantie zit. Eerder las ik 'Ademloos' en 'Adempauze' van Anja Feliers en ook de parel 'Kinderen van de rivier' van Lisa Wingate. Wil je meer weten over deze boeken, kijk dan zeker eens bij 'GB -fictie volwassen'. GB staat voor gelezen boeken.
Uiteraard helpt het een beetje dat ik twee maanden verlof heb en dus wel wat tijd voor mezelf kan vrijmaken. Al heb ik zoals elke zomer wel het gevoel dat ik tijd te kort zal komen, maar dat is gewoon de aard van het beestje. Een tikkeltje perfectionistisch en gewoon ook veel dingen graag doen. Soit, het lezen staat voorlopig terug op de rails en dat willen we zo houden. Ook het bloggen over die boeken, vandaar vandaag mijn verslag over dit boek van Tatiana de Rosnay.
Gegevens
Nederlandse vertaling uitgegeven door Ambo|Anthos uitgevers
Oorspronkelijke titel: Célestine du Bac
Oorspronkelijke uitgever: Editions Robert Laffont
Omslagontwerp: Raphaëlle Faguer
Omslagillustratie: Plainpicture
Foto auteur: Charlotte Jolly de Rosnay
Aantal pagina's: 299
ISBN: 978 90 263 5603 2
Verhaal
Martin Dujeu woont met zijn vader in Parijs. Hij leidt een behoorlijk saai leventje en houdt zich vooral bezig met zijn hond, zijn vriend Oscar en met het schrijven van een boek. Tot hij Célestine op straat tegenkomt. Ze is een oude dakloze die iets bij Martin losmaakt. Hij gaat er elke dag naartoe en ze bouwen eigenlijk behoorlijk snel een band op. Célestine ziet in Martin een zoon die ze nooit heeft gehad en voor Martin vervult de vrouw misschien wel de rol van zijn moeder die lang geleden in een vliegtuigongeluk omkwam.
Mijn mening (++)
Als je wat recensies over het boek leest dan zijn de meeste mensen vooral enthousiast over het eerste deel van het verhaal. Terwijl ik dat eigenlijk net zo ben over het tweede stuk. Oké, ik kan erin komen dat mensen het vergezocht vinden en dat de breuk tussen beide delen te drastisch is, maar ik vind het net iets hebben.
In het eerste deel gaat het vooral over het leven van Martin en zijn vriendschap met Célestine. Op haar sterfbed wil ze echter drie wensen van de jongen vervullen en die komen in het tweede deel aan bod. Misschien vind je het van de pot gerukt, maar geef het een kans. Ik vind het alweer een staaltje van wat voor mij typisch de Rosnay is. Ze komt naar mijn gevoel met alles weg. Het is op een zodanig naturelle manier geschreven dat ik het goed vind, dat ik blijf lezen en dat vind ik een heerlijk gevoel.
Het eerste deel staat voor mij eigenlijk symbool voor wat een vriendschap moet zijn (het maakt niet uit hoe verschillend twee mensen zijn) en in het tweede deel laat ik dan weer de levenslessen wat varen. Dan zat ik achterover en genoot ik. Vond ik het zelfs een tikkel spannend. En ja, het is misschien wat over de top of er waren elementen die het misschien wat te sprookjesachtig maakten, maar ik vind het boek net anders. En dat mag. In tijden van massa's kuddedieren en weinig creativiteit, hou ik net van mensen die lekker hun eigen ding doen. Dus Tatiana, bedankt! Ik heb genoten van 'Dit leven is van jou'. En ik neem het mee om ook weer van mijn leven te leren genieten, ook al is mijn geluk niet compleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten