Meteen raak in seizoen 3 van Undercover

 Een aantal mensen onder jullie weten dat ik lesgeef en dat doe ik met hart en ziel. Daarom heb ik deze vakantie eigenlijk amper de boeken neergelegd. Ik geniet ervan om zonder druk en stress wat zaken van naderbij te bekijken en uit te werken. Daar kruipen wel wat uren in en dat vind ik helemaal niet erg, maar ik probeer er voor te zorgen dat ik op een andere manier mijn dag afsluit. Anders gebeurt het wel eens dat ik de slaap niet kan vatten (omdat er nog te veel ideeën ronddwalen in mijn hoofd). Daarom zak ik af en toe eens onderuit in de zetel en zet ik een serie op. Met een dekentje, mijn vriend om me tegen aan te vlijen en een kaars vind ik dat het gezelligst, maar daar is het nu misschien net dat tikkeltje te warm voor. 

Zo bekeek ik deze vakantie nog eens seizoen 1 en 2 van Undercover opnieuw, maar is het nu de beurt aan seizoen 3, dat ik nog nooit eerder zag! Wat grijpen Tom Waes en Frank Lammers je weer meteen bij de keel. Soms vind ik het wat bij het haar gegrepen wat Bob als undercoveragent allemaal uitspookt, maar het mag gezegd: ook nu zit de spanning er meteen weer in. Wat zal hij allemaal uitvreten met Ferry Bouman en aan welke gevaren zal hij nu terug bloot staan? 

Korte inhoud

Bob ging in het eerste seizoen van Undercover nogal ver waardoor er een rechtszaak boven zijn hoofd hangt. Hij moet bijklussen om zijn nieuw gezin te kunnen onderhouden, maar de kosten blijven oplopen. Wanneer zijn vroegere baas Patrick hem een voorstel doet om een mol in het politieteam op te sporen, twijfelt Bob eerst nog, maar al snel ziet hij in dat dit de enige manier is om eindelijk terug vrij te zijn, in alle betekenissen van het woord. Hij wil immers een nieuw leven opbouwen, samen met zijn zwangere vriendin en zijn kinderen uit zijn eerste huwelijk.

Dit avontuur houdt uiteraard weer wat gevaren in. Hij moet zich niet alleen terug inwerken in het drugsmilieu, hij moet dat samen doen met oude bekende Ferry Bouman. De drugsbaron die undercoveragent Peter Bogaert op het einde van seizoen 1 in de cel kreeg.

Slaagt hij erin om zijn eigen vel te redden en de mol te ontmaskeren? Of gaat Bob alias Tom Waes deze keer te ver en bekoopt hij het met zijn leven? Ik ga uit van een goede afloop, maar Bob heeft nu wel te doen met een sluwe vrouw als tegenspeelster. Kan hij ook dit aan? Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel erg benieuwd ben.

Mijn eerste mening

Aangezien het de eerste keer is dat ik deze afleveringen zie, is de spanning natuurlijk nog een pak groter (dan toen ik seizoen 1 en 2 opnieuw bekeek). Waardoor je echt getriggerd bent om verder te kijken. Dat is sowieso al een groot pluspunt voor een serie. Doordat de afleveringen vaak afsluiten met een goeie cliffhanger en pittige stukjes van de komende aflevering weten de makers ons als kijker steeds weer bij de keel te grijpen. Daar hou ik wel van bij dit soort reeksen.

Daarbij komt nog dat Tom Waes een goed programmamaker is en dat ik zo mijn twijfels had over zijn mogelijk acteertalent, maar ik mag die bij de vuilnis op de stoep zetten, die twijfels. Hij doet het gewoon echt heel goed waardoor ik nog steeds meer overtuigd ben van onze Vlaamse/Belgische klasse wat acteurs en series betreft. Ik blijf er een voorliefde voor hebben en dat zal je ook blijven merken hier op Gietjes Boekies en Movies

Samengevat

+ Goede acteurs, spannend, een vrouw aan het hoofd van een drugskartel (mag ook wel eens), een kijkje in het persoonlijk leven, hier en daar nog een verwijzing naar de vorige seizoenen

- Soms wat onwerkelijk (misschien gaat Bob wat te ver, al is hij eigenlijk geen undercover meer)

Lupin, niet alleen een Neflixserie, maar ook een meesterlijk personage van Maurice Leblanc

 Een tijd terug kreeg ik een Netflix-abonnement cadeau van mijn vriend. Hij had nog een account vrij en hij vond dat ik wel wat ontspanning kon gebruiken. Toen we net samen waren (na jaren verdriet om een eerder kapotgegane relatie) beloofde hij me mij te doen vertragen. Er mocht wat druk van de ketel en hij zou daarvoor zorgen. Heel veel Netflix heb ik nu wel nog niet gekeken, maar het komt soms echt wel van pas. Ook al heb ik ook nog mijn Digobox, de bibliotheek, VRT.NU,… Zeker genoeg voer dus voor het vertragen én Boekies en Movies.

Dit gezegd zijnde keek ik een hele tijd terug naar Lupin met de fantastische acteur Omar Sy. Ik doe het zeker nog een keertje en dan breng ik er hier ook verslag over uit, maar dat bracht me natuurlijk bij de schrijver Maurice Leblanc. Ik was zo benieuwd naar de boeken van die man dat ik meteen een werk meebracht van de bibliotheek, namelijk ‘Gentleman Inbreker’.

Flaptekst

‘Wees gewaarschuwd, goede lezer, bij de eerste ontmoeting raak je gecharmeerd, de volgende keer ben je verkocht en nadien wil je Lupin volgen waar hij je ook naartoe voert.’

Uit het voorwoord van BART VAN LOO

Arsène Lupin, gentleman-inbreker is de literaire geboorteakte van de Robin Hood van de belle époque. Maurice Leblanc (1864-1941) schreef zijn eerste verhaal over Arsène Lupin in 1905 voor het tijdschrift Je sais tout. Het was onmiddellijk een groot succes. Arsène Lupin groeide uit tot een van Frankrijks meest geliefde personages.

‘Arsène Lupin is charmant, geestig en Frans. Je vergeet hem niet licht, deze gentleman-inbreker.’

TROUW

‘Als ik weer een bundel over Arsène Lupin in handen krijg, dan zal ik hem niet uit handen geven voor ik hem heb gelezen.’

TZUM

Mijn eerste mening

In het begin van het boek krijg je een voorwoord van Bart Van Loo. Ik moest even opzoeken met wie ik te doen had want ik kon hem niet meteen thuiswijzen. Al had ik deze auteur wel al eens zien passeren bij de te beluisteren podcasts op VRT.NU. De boeken van Bart Van LOO zijn altijd gerelateerd aan de Franse geschiedenis en cultuur, dus hij is zeker en vast een man op zijn plaats. Als we Bart mogen geloven moeten we deze werken gewoon lezen want Leblanc is minder bekend dan een aantal Franse grootmeesters, maar dat zou volledig onterecht zijn. Ikzelf kan me daar moeilijk over uitspreken want het is niet dat ik veel zo’n werken heb gelezen. Oudere literatuur komt hier eigenlijk zelden aan bod. Misschien moet ik me daar ook maar eens in gaan verdiepen, geschiedenis interesseert me immers wel. Al is mijn lijst ‘te lezen boeken’ op Goodreads misschien al lang genoeg.

Tot nu toe boeit het verhaal me wel, maar de taal vind ik in het begin nogal moeilijk. Ik moest een paar keer een fase hernemen (of misschien was ik gewoon wat moe). Daarnaast zijn de trucs minder aannemelijk in een boek. Het lijkt gewoon niet te kunnen, terwijl ik misschien te veel vergelijk met de serie waar je de onmogelijke verdwijningen meer ziet gebeuren. Dan kun je niet anders dan geloven dat het kan. Nu voelt het een beetje onwerkelijk allemaal.

Omdat ik het verhaal voor een deel ken, wil ik zeker doorlezen, maar ik ben nog niet ondersteboven van dit werk. Misschien maakt het ook wel een verschil dat ik de boeken in het Nederlands en niet in het oorspronkelijk Frans lees, maar zo ver rijkt mijn kennis nu ook weer niet ;).

Kort samengevat

+ Verhaal (het is eens wat anders, een sympathieke dief), personage (je kunt niet anders dan je je gecharmeerd voelen), korte hoofdstukken, leest naarmate het verhaal vordert vlot, wat spanning gewaar

- De stijl is voor mij niet altijd even samenhangend (begin een stuk moeilijker geschreven dan de volgende hoofdstukken), wat onwerkelijk 

Een zomer in Cyprus met 'De Olijfboom' van Lucinda Riley

 De voorbije dagen bleef ik wat langer in bed liggen en verslond ik de bladzijden van ‘De Olijfboom’ van Lucinda Riley. Een week geleden postte ik al mijn eerste mening, maar nu heb ik deze turf van meer dan 400 bladzijden achter de kiezen. Vandaar mijn blogje vandaag. Want ik maak er echt werk van om vanaf nu alles zo snel mogelijk op Gietjes Boekies en Movies te krijgen.

Wil je eerst nog even mijn eerste mening herlezen, dan kan dat hier.

Ooit las ik al eens het eerste deel van De Zeven Zussen, maar die kwam hier nog niet terecht. Dus dit is meteen ook het eerste eindverslag van een Riley. Best trots op het feit dat ik eindelijk nog eens twee boeken na elkaar echt uitlees, dat lijkt me – gezien mijn jarenlange leesdip – al eeuwen geleden. Intussen kan ik verklappen dat ik zelfs al aan een nieuw boek begonnen ben, waarover binnenkort zeker meer. Maar goed, ik heb het eerst nog uitgebreid over ‘De Olijfboom’.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: The Olive TreeOorspronkelijke uitgever: Pan Macmillan
Eerste druk: 2016
Eerste druk in het Nederlands: 2019
Uitgeverij: Xander Uitgevers BV, Amsterdam
Vertaling: Anne-Marieke Buijs
Omslagontwerp: Studio Marlies Visser
Omslagbeeld: Imageselect & Getty Images
Zetwerk: Michiel Niesen, ZetProducties
ISBN: 978 94 0161 044 5
NUR: 302

Wil je de flaptekst nog even herlezen, dan kan dat ook op mijn eerste mening (zie link hierboven).

 

Mijn beoordeling (++)

Ik kan duidelijk stellen dat ik van deze roman genoten heb. Het is een boek dat je naar Cyprus meeneemt waar de geheimen van het hoofdpersonage Helena beetje bij beetje prijsgegeven worden. Er wordt net genoeg gelost om nieuwsgierig te blijven, het gebeurt op tijd zodat je niet afhaakt en er wordt ook net niet te veel prijsgegeven zodat de spanning erin blijft. Alle ‘credits’ dus voor Riley. Al zijn er toch ook enkele redenen waarom ik geen maximumscore aan dit boek geef. Eigenlijk wordt het verhaal verteld vanuit het standpunt van de zoon van Helena. En tijdens het overgrote deel van het boek is de jongen pas 13 jaar. Soms voelt het voor mij dan ook wat kinderlijk. Zeker als zijn teddybeer Kaa wordt gekidnapt. Dan had ik het even moeilijk om door te bijten. Ik voelde mee met de jongen en op zich begreep ik waarom Riley dit stuk in haar boek opnam (zeker achteraf gezien), maar toch voelde het soms wat onwerkelijk. Het paste voor mij niet helemaal in het (volwassen) verhaal. Al had het op zich ook wel een meerwaarde want uiteindelijk beleven zij het vaak anders.

Het boek leest echt goed weg, maar voor een maximumscore zou het voor mij toch nog dat tikkeltje meer mogen hebben en dat vind ik nu niet meteen in ‘De Olijfboom’. Het is een onderhoudende roman zoals er wel meerdere zijn. In je leven lees je vaak boeken van dat niveau, maar zijn we niet allemaal net op zoek naar dat ene pareltje? Ik liet me na mijn eerste mening vertellen dat ‘Het Italiaanse meisje’ zo’n boek van Riley is dus die heb ik meteen aan mijn lijst op Goodreads toegevoegd. Ik hou je op de hoogte moest ik hem in de bibliotheek te pakken krijgen.

Maar dat zal niet voor meteen zijn, er ligt nog wat ander leesvoer op me te wachten. De volgende is trouwens een detective, die als leidraad voor een fantastische reeks op Netflix diende. Benieuwd? Blijf dan Gietjes Boekies en Movies zeker volgen.

Seizoen 2 van Undercover achter de kiezen

 Aangezien ik - zoals ik eerder al zei - seizoen drie van Undercover nog niet heb gezien, bekeek ik voor een tweede keer seizoen 2. Ik gaf een paar dagen terug mijn eerste mening hier en nu ben ik klaar om mijn eindbeoordeling op mijn blog los te laten want was me dat een spannende ontknoping! Tien keer ging het mis, maar de elfde keer ging het toch nog (voor een overgroot deel) goed.

Alles verklappen wil ik niet want dan is het niet meer fijn kijken voor de mensen die net als ik wat seizoenen achterlopen. Maar ik geef uiteraard wel graag mijn mening over deze samenwerking tussen Nederland en België.

In mijn vaderland worden we vaker verwend wat goeie reeksen betreft. Ik ken er nogal wat en er is dus nog heel wat materiaal om hier op Gietjes Boekies en Movies over te schrijven. Maar Undercover nestelt zich toch ook in mijn persoonlijke top acht. Het is net dat tikkeltje anders als je de serie al voor een tweede keer ziet, maar hij kon me nog steeds bekoren. Niet alleen door de verhaallijn, zeker ook dankzij de uitstekende acteerprestaties.

Overzicht personages

* Tom Waes als Bob Lemmens (alias undercoveragent Steve) wil de dood van zijn collega wreken en zet daarom alles op alles om de gebroeders Berger achter de tralies te krijgen.

* Anna Drijver als Kim de Rooij (alias undercoveragent Anouk) is na het fiasco met Daan uit reeks 1 uit de politiewereld gestapt. Ze werkt nu als journaliste, maar voert ook onderzoek. Ze stuit op wapenhandelaars, maar bekoopt dat jammer genoeg met haar leven.

* Frank Lammers als Ferry Bouman zit sinds eind seizoen 1 in de gevangenis en doet er van daaruit alles aan het leven van Bob zuur te maken. Hij krijgt foto's en geluidsfragmenten in handen waarmee hij de undercoveragent kan chanteren. Lukt het hem - met de hulp van Daan of Bob - om vrij te komen?

* Elise Schaap als Daniëlle Bouman zat een tijdje opgesloten (als medeplichtige), maar mocht vrij snel weer de gevangenis verlaten. Eigenlijk wil ze liefst van al niets meer met haar man en zijn xtc-handel te maken hebben waardoor ze de camping verlaat en een nieuw leven probeert te beginnen. Dit is echter zonder Bob gerekend. Hij heeft Daan nodig en zij komt niet onder de druk vandaan.

* Manou Kersting als Nick Janssens is sinds seizoen 1 de begeleider van Bob, maar ook hij heeft zijn undercoveragent niet meer volledig in de hand. Vanaf het begin van het nieuwe seizoen wist hij dat zijn maatje misschien wel een ongeleid projectiel was geworden door de wrok die hij koestert ten opzichte van de moordenaars van Kim.

* Wim Willaert als Laurent Berger is de uitbater van manege El Dorado en rechterhand van zijn broer JP Berger.

* Sebastien Dewaele als Jean-Pierre Berger is de kopman in de wapenhandel en werd daar eerder al eens voor veroordeeld. Toen werd hij voor drie jaar achter slot en grendel gezet en hij wil dit nooit meer meemaken. Hij doet er dan ook alles aan om dit - zowel voor hemzelf als voor zijn broer - koste wat kost te vermijden.

* Ruth Becquaert als Nathalie Geudens is een ex-junkie die een nieuw leven is gestart met behulp van Laurent Berger. Hij is ook de vader van haar kind Jackson. Nochtans wil ze niet dat hij ooit erkend wordt en wil ze vooral alleen instaan voor de opvoeding van haar kleine cowboy. Naarmate dit seizoen vordert, raakt ze dieper verstrikt in de netten van de Bergers, maar eigenlijk ook een beetje in die van Bob. Al zijn die netten/touwen misschien eerder een houvast voor Nathalie.

* Celest Henri Cornelis als Jackson Geudens is dol op zijn nonkel Laurent, die hij later op het seizoen papa mag noemen. Alleen weet hij natuurlijk niet wat die held allemaal op zijn conto heeft staan.

* Mourade Zeguendi als Vincent Messaoudi is de rechterhand van Sebastien. Vuile werkjes opknappen, mensen bedreigen, afluisterapparatuur installeren,... het staat allemaal op zijn CV.

* Emma Verlinden als Polly Lemmens is de dochter van Bob en komt in het tweede seizoen veel duidelijker in beeld. Ze is immers heel nieuwsgierig naar de job van haar papa en zonder dat ze dit echt voorzien had, wordt ze betrokken. Met alle gevolgen van dien.

* Katrien De Ruysscher als Liesbeth Mertens was de vrouw van Bob, maar ze vraagt in seizoen 1 al de scheiding aan. Ze is het immers beu dat haar man er nooit of zelden is, zelfs niet wanneer ze haar papa moet begraven.

* Jeroen Van der Ven als Patrick Diericks is het hoofd van de operatie tegen de Bergers en dus een rechtstreekse baas van Bob.

* Robbie Cleiren als Marc Gevers is een man van de politie die net als Bob heel erg gedreven is om de misdaad uit de wereld te helpen.

* Chris Lomme als Yvette Berger is een warme oma voor Jackson, maar eigenlijk even koelbloedig als haar twee zoons.

Afleveringen (10)

1 (11) El Dorado - Bob Lemmens komt enkele wapenhandelaars op het spoor.

2 (12) Pentagon - De broers Berger laten al snel hun ware aard zien.

3 (13) Soldiers of Love - Polly graaft in het verleden van haar vader.

4 (14) Trojan Horse Power - Nathalie staat voor een dilemma na een voorstel van Bob en Nick.

5 (15) Revolucíon - Bob probeert een deal te sluiten met Laurent en JP.

6 (16) Victor - Bob probeert JP in de val te lokken.

7 (17) Enricochet - Bob maakt drastische keuzes om de broers Berger te pakken.

8 (18) Roadblock - Bob voelt de druk langs alle kanten toenemen.

9 (19) Reconstructie - Bob staat voor een groot dilemma tijdens het proces van Ferry Bouman.

10 (20) Oorlog - Het komt tot een ultieme confrontatie.

Mijn mening (++)

Als ik de meningen op moviemeter.nl mocht geloven dan moest ik gewoon niet beginnen aan dit seizoen. Zo slecht waren die commentaren daar. Dan gaat het vooral over de Nederlandse mening en die apprecieer ik meestal heel erg (recht voor de raap en eerlijk), maar deze afleveringen waren inderdaad wel wat flauw als het om het aandeel van onze noorderburen gaat.

Voor mij was dit een hele goeie reeks, al kan ik me wel vinden in een aantal mindere dingen. Vooral als het om plottwists gaat. Het ligt er gewoon vingerdik op dat Bob in zijn opzet zal slagen. Ook al lijkt het steevast te mislukken. Waardoor er wel spanning is, maar voor mij niet altijd op het scherpst van de snee. Wat acteerprestaties betreft, vind ik het nog altijd bewonderenswaardig wat ze neerzetten. Zowel de vrouwen, als mannen, West-Vlamingen (die een streepje voor hebben) of niet. De verhaallijn kon dus voor mij nog beter, spannender en minder voor de hand liggend (waardoor ik bepaalde reeksen misschien toch nog boven Undercover-seizoen 2 zet), maar voor de rest vind ik dit uitstekend materiaal om een paar avonden even te genieten van wat vaderlandse fictie.

Je kunt de serie zowel op VRT.NU als op Netflix bekijken. Haast je want volgens mij blijven ze er niet eeuwig op staan en dit wil je echt niet missen. Veel kijkplezier!

Mijn eerste Riley op Gietjes Boekies en Movies

 Wie nog nooit over Lucinda Riley heeft gehoord, leidde de afgelopen jaren wellicht een waar kluizenaarsbestaan. De Ierse schrijfster is echt overal. Niet alleen met haar reeks 'De zeven zussen', maar ook met tal van andere boeken. De ene bestseller na de andere rolde uit haar pen, al zullen er jammer genoeg wellicht niet meer veel verhalen worden uitgegeven. Deze schitterende auteur stierf immers vorig jaar aan de gevolgen van kanker. Ze werd amper 55 jaar.

Ooit las ik al eens een deel van die zeven zussen, maar daar vertel ik je later zeker nog meer over. Vandaag zal ik het echter over 'De olijfboom' hebben. Een boek uit 2016, dat drie jaar later in het Nederlands werd uitgegeven. 

Flaptekst

Eén zomer zal hun levens voor altijd veranderen

Tijdens een zwoele zomer in Cyprus wordt de jonge Helena voor het eerst in haar leven verliefd. Nu, vierentwintig jaar later, erft ze het vakantiehuis waar ze destijds verbleef en ze besluit de zomer in Cyprus door te brengen met haar gezin.

Maar zodra ze in het huis aankomt, wordt ze herinnerd aan de geheimen die ze destijds op het eiland heeft achtergelaten. Haar man, William, en haar zoon, Alex, weten niets van haar verleden.

Een toevallige ontmoeting met haar jeugdliefde zorgt voor een botsing tussen Helena's verleden en het heden, wat grote gevolgen heeft voor haar gezin. De dertienjarige Alex zoekt naar antwoorden en Helena weet dat ze niet langer kan weglopen voor de waarheid.

Mijn eerste mening

Het is vreemd maar eindelijk voelt het alsof ik het leesvirus weer te pakken heb. Ik wil niet te vroeg victorie kraaien want ik waande me ooit al op dat punt en toen kende ik meerdere malen een terugval. Nu lijkt het echter alsof ik terug in het boek zit. Eindelijk! Zo verlangd naar dat gevoel. Ligt het aan de schrijfster of deels ook aan mij? Wellicht een wissel- en samenwerking van beide. Ik probeer me er niet al te veel vragen bij te stellen (al is dat moeilijk voor mij) en er gewoon van te genieten.

Intussen heb ik een honderdtal bladzijden van 'De Olijfboom' gelezen en ik ben helemaal mee in het verhaal. Of laat ik het houden op 95%. Helena trekt met haar oudste zoon Alex en haar dochter Immy naar Cyprus. Ze belandt er in het huis van haar peetoom dat ze na zijn overlijden heeft geërfd. Ze wil er snel terug een thuis van maken en nog liefst voordat haar man William en haar tweede zoon Fred aankomen.

Daarbij krijgt ze de hulp van Alexis, een oude bekende. Alex is helemaal niet opgezet met de Cypriotische halfgod en ziet hoe de man naar zijn moeder kijkt. Wat speelt er tussen hen of wat heeft er ooit tussen hen gespeeld? Alex is een hoogbegaafde jongen en ziet dingen die andere kinderen van zijn leeftijd misschien niet zouden zien. Daar komt nog bij dat William niet zijn vader is, maar wie dan wel? Hij worstelt steeds vaker met zijn afkomst en wil open en eerlijk met zijn moeder kunnen praten. Lukt het onder de Cypriotische zon of is er te veel randanimatie in de vorm van bezoekers en oude liefdes?

In de vorm van een dagboek wordt het verhaal rond Helena, Alex en Alexis verteld. Voorlopig weten we nog niet heel veel, maar je merkt wel dat er van alles gaande is. Zo komt ook de dochter van William (en dus de halfzus van Alex) op bezoek. Haar moeder hield haar nochtans een hele tijd weg van het gezin van Helena en dus weten ze ook niet hoe de verhoudingen ten opzichte van elkaar zullen zijn. Een onderwerp dat brandend actueel is want een kerngezin met mama en papa en 'echte' kinderen (als ik het zo mag benoemen) is niet meer zo standaard. Ik lees er dan ook met veel nieuwsgierigheid over, ook al gaat het hier over fictie.

Daarnaast komt er ook nog een vriendin op bezoek die net een liefdesbreuk achter de rug heeft (of er eigenlijk nog middenin zit) waardoor ik ook hier misschien herkenningspunten zal terugvinden. 

Om nog maar te zwijgen van het gezin met een halfgare zoon die ook nog z'n opwachting in Pandora zal maken. Als we Alex mogen geloven zal het geen pretje zijn om met hen onder één dak te wonen. Gelukkig heeft het vakantiehuis ruimte genoeg en is er ook een zwembad om wat af te koelen.

Genoeg ingrediënten dus voor een geslaagde, spannende en veelzeggende roman. Al is er één iets waar ik een heel klein beetje over struikel. Het boek begint in 2016 en dan keren we terug naar 2006. Het gaat dus over een sprong van 10 jaar, al wordt er ook op de flaptekst gesproken over een intermezzo van een kleine kwarteeuw. Die 24 jaar was dan voor 2006 en ik begrijp het theoretisch wel, maar het marcheert niet zo goed in mijn hoofd. De chronologische volgorde geraakt precies niet zo goed geautomatiseerd. Het kan aan mij liggen (en dat zal wellicht wel zo zijn), maar ik probeer me erover te zetten. Soms moet ik eens heel bewust stilstaan over welke periode het nu gaat. Al blijven we eigenlijk in 2006 en dus moet ik me niet al te veel zorgen maken. 2016 was wellicht enkel de intro van het boek omdat het in dit jaar werd uitgebracht. 

Kort samengevat:

+ meeslepend verhaal, mooie omkadering (het warme, mediterraanse Cyprus), actuele gezinsvormen, boeiend (niet te veel prijsgeven, maar toch voldoende), duidelijke personages, verschillende personages, duidelijke taal, vlot te lezen

- kan er geen bedenken, behalve dan mijn eigen issue met de tijdsbalk ;)

Mijn eerste mening over seizoen 2 van Undercover

 Een goeie drie jaar terug schreef ik hier een eindbeoordeling over het eerste seizoen van de spraakmakende serie Undercover. Intussen kwamen er nog twee seizoenen bij, maar moesten jullie mijn ongezouten mening hierover missen. Ten eerste omdat ik seizoen 2 bekeek, maar hier niet postte en omdat ik eerlijkheidshalve moet toegeven dat ik seizoen 3 zelfs nog niet heb gezien! Ook daar moe(s)t de komende vakantie verandering in komen.

Wil je graag mijn mening en een overzicht van de personages van seizoen 1 nog eens opnieuw lezen/herbekijken, dan kan dit hier. 

Voor ik aan seizoen 2 begon, bekeek ik eerst nog eens seizoen 1, maar intussen heb ik dus ook al een paar 'nieuwe' afleveringen achter de kiezen. Dit keer speelt de serie zich niet meer op een camping af, maar op een manege, genaamd El Dorado. Hoe undercoveragent Bob (of is het nu Steve) daar terechtkomt, zie je eigenlijk al in aflevering één. Ik moet zeggen dat er meteen een gebeurtenis is die je naar de keel grijpt. Die het rechtvaardigheidsgevoel in mij doet opborrelen en waardoor je ook meteen voelt wat Tom Waes of dus Bob voelt. Hij moet er dit seizoen gewoon nog harder tegenaan om de criminaliteit te bestrijden. Niet alleen voor zijn werk, maar zeker ook als persoonlijke afrekening. Hij heeft dus niet alleen Ferry Bouman als vijand...

Zoals je op de foto hierboven kan zien, staat Tom Waes (als Bob) opnieuw centraal, spelen bepaalde personages uit seizoen 1 een bijrol (Ferry, Danielle en Kim), maar vervolledigen enkele topacteurs ook de cast van deze nieuwe episodes. Ruth Becquart ken ik nog van Clan, Over water en Gent-West (doet me eraan denken dat ook over deze series hier nog niets werd geschreven) en ze zet ook nu weer een karaktervolle moeder neer. Wat kan ze goed acteren, ik blijf fan. Zij wordt geflankeerd door de broers Bergers (gespeeld door Sebastien Dewaele en Wim Willaert). Twee West-Vlaamse topacteurs die me ook mateloos kunnen bekoren. Al hebben ze een streepje voor op vele andere acteurs omdat ze in mijn eigen sappig taaltje spreken en omdat ik ze al ken van de alom bejubelde reeks Eigen Kweek.

Seizoen 2 bestaat uit tien spannende afleveringen waarbij Bob/Steve de gebroeders Bergers een halt wil toeroepen. Ze zijn gewiekste bandieten en leveren wapens aan iedereen die er maar voor kan betalen. Zijn het rebellenleiders of dictators, het kan hen eigenlijk weinig schelen. Sebastien Dewaele of JP is de wreedste van de twee en schuwt geen geweld, al gebruikt hij daar meestal zijn mannetje Mourade Zeguendi (alias Vincent Messaoudi) voor. Laurent Berger lijkt de lamme goedzak, maar ook hij deelt soms rake klappen uit. 

Mijn mening

De bakens zijn uitgezet en het belooft opnieuw een heel spannende reeks te worden. De criminelen waar Bob mee te maken krijgt, zijn terug van groot kaliber en opereren op wereldvlak. In eerste instantie krijgt hij hulp van een nieuwe partner, maar deze wordt door toedoen van Bob zelf eigenlijk al snel buitenspel gezet. Slaagt hij erin om te infiltreren en ook deze boeven achter slot en grendel te zetten? Het lijkt me van wel, maar hoe dit hem zal lukken en wat voor spanning dit allemaal teweeg zal brengen is me nog niet duidelijk (gelukkig maar!). Bob voert immers ook nog een tweede strijd. Ferrry Bouman is niet zomaar van plan om in de gevangenis te verkommeren en probeert via een audiofragment Bob onder druk te zetten. Komt hij vrij of laat Bob zich niet zomaar chanteren? Na de tien afleveringen hoor je hoe het afloopt!

Kort samengevat:

+ Je kunt je meteen vereenzelvigen met de gevoelens van het hoofdpersonage, topacteurs, krachtige verhaallijn, spanning met bepaalde cliffhangers

- Weinig spanning wat eindafloop betreft (zeker bij het oppakken van de Bergers)

De honger stillen met 'De Hongerspelen'

 Ik hield me de voorbije dag eindelijk nog eens bezig met mijn blogje Gietjes Boekies en Movies. Dat was alweer een halfjaar geleden. De tijd gaat op sommige vlakken zo snel, op andere gebieden heb ik soms de indruk dat ik de doorspoelknop zoek. Helemaal lekker zit ik jammer genoeg niet in mijn vel, maar op lees- en kijkgebied is er toch wel weer iets gaande. Daarvoor is de grote vakantie mede verantwoordelijk. Er is eindelijk meer tijd en ruimte en die probeer ik dan ook naarstig te benutten. Al moet ik dan nog het schrijfdeel eraan zien te koppelen. 

Daarom nam ik vandaag de tijd om me weer even in (mijn) blogland in te werken. Zomaar iets posten zonder echt de draad op te pikken is niets voor mij dus herlas ik even tot 2019, haalde ik nog enkele fouten uit de geposte artikels, voegde ik hier en daar een foto toe en zorgde ik voor extra linkjes op mijn tabbladen. Op die manier krijgt Gietjes Boekies en Movies weer meer vorm en daar kan ik alleen maar blij mee zijn.

Dit gezegd zijnde neem ik je mee naar mijn eerste boek sinds lang op dit kanaal. Niet dat ik niet meer las (het is de laatste jaren toch weer iets beter), maar er geraakte niets meer op dit virtueel kind van me. Daar maken we nog maar eens verandering in.

Met een vakantie van 9 weken voor de deur wellen er altijd wat dromen en onrealistische projecten op, maar er zijn ook van die dingen waar ik meteen mee kan starten. Een boek nemen en een woord lezen. Zo van die zaken :). Dat woord wordt een zin, een zin een alinea, een alinea een hoofdstuk en zo ging het de voorbije werken door. Tot ik het eerste deel van 'De Hongerspelen' achter de kiezen had.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: The Hunger Games

Oorspronkelijke uitgave: 2008

Eerste druk in het Nederlands: 2010

Tekst: Suzanne Collins 

Vertaling: Maria Postema

Omslagontwerp en vormgeving binnenwerk: Erwin van Wanrooy

ISBN: 978 90 475 1597 5

NUR 330

Uitgeverij: Unieboek | Het Spectrum bv

Aantal pagina's: 340

Flaptekst

Katniss Everdeen woont in het 12e en armste district van Panem, het land dat ooit bekendstond als Noord-Amerika. Met haar moeder en haar zusje Prim leidt ze een armoedig leven, getekend door het keiharde regime van het welvarende Capitool. Jaarlijks worden de Hongerspelen uitgevaardigd: 24 door loting aangewezen tributen, een jongen en een meisje uit elk district, gaan een strijd op leven en dood met elkaar aan. En dit jaar wordt Prim uitgeloot...

Katniss weet dat de Hongerspelen een doodvonnis voor haar jonge zusje betekenen en besluit haar plek in te nemen. Onder het oog van de hele bevolking van Panem, die de strijd als bron van vermaak volgt, begeeft ze zich in de gemanipuleerde arena. Gevangen in een meedogenloos web van bruut geweld, gemanipuleerde tv-beelden en corrupte politici komt Katniss voor de keus staan: hoe ver zal ze gaan om te overleven?

Mijn beoordeling (++)

Het was niet de eerste keer dat ik dit boek las, zoals zovele werken die ik de laatste jaren ter hand neem. Ze komen hier niet terecht én ik lees het vervolg niet waardoor ik mezelf genoodzaakt zie om opnieuw te beginnen. Daarom is de spanning toch net dat tikkeltje minder, maar ik heb wel opnieuw genoten van het verhaal. Het is nog steeds absurd wat er in de Hongerspelen gebeurt en het voelt soms ook gewoon veel te rauw (en moorddadig) aan, maar ook nu ben ik alweer benieuwd naar het vervolg. Hoe vergaat het Katniss en Peeta eens ze terug in District 12 zijn? Hoe gaat Katniss om met Gale en wat zijn haar ware gevoelens? Kan ze haar moeder eindelijk echt vergeven en stopt ze met jagen, nu ze toch stinkend rijk is? Het zijn maar een paar vragen waarvan ik hoop dat ik binnen de kortste keren op zoek ga naar het juiste antwoord. Het tweede en derde boek las ik in het verleden volgens mij ook al eens, maar daar is er een pak minder van blijven hangen. Ik kijk dus zeker uit naar het vervolg. En hé, er zijn nog een week of vijf vakantie over. Er openen zich dus perspectieven :). Al ligt er eerst een andere bestseller op mij te wachten, waarover heel binnenkort meer!

Kort samengevat

+ origineel verhaal, sterk hoofdpersonage, een dosis romantiek, veel spanning, vaak sterke eindzin bij een hoofdstuk, eenvoudige en duidelijke taal (dus toegankelijk voor jongeren en volwassenen), een sterke vrouw als middelpunt (hou ik van), niet alles rozengeur en maneschijn, omgaan met verdriet, verschillende onderwerpen worden aangesneden, moeilijkere zaken worden niet geschuwd

- misschien wat te wreed voor mijn teer hart (maar het gaat nog net ;))

't Is gebeurd!

 't Is gebeurd, zou Erik Van Looy in 'De Slimste Mens ter wereld' zeggen. Maar ik ben er werkelijk echt weer aan begonnen. Heerlijk. Al mis ik nog steeds de drang om verder te lezen. Er is altijd weer die soort onrust om in iets nieuws te beginnen. Maar als ik mijn reviews voor Gietjes Boekies en Movies als stok achter de deur kan gebruiken, lukt het me misschien wel. Als je het mij vraagt, niet de juiste insteek, maar misschien wel een manier om het weer helemaal op de rails te krijgen. Alle middelen zijn goed, ik kan het maar proberen.

Het eerste boek dat ik dit jaar van mijn stapel koos, is dat van Ish Ait Hamou. Ik leerde deze voormalig danser en choreograaf via televisie kennen (in So You Think You Can Dance) en hij triggerde mij op de een of andere manier. Ik hou van echte, oprechte mensen en mijn gevoel zat - naar mijn gevoel - onmiddellijk juist bij Ish. Hij apprecieerde de deelnemers in hun kunnen en slaagde er ook in om hele rake dingen op een mooie manier te verwoorden. De kunst van het woord heb ik altijd een gave gevonden. Als dat nu in gesproken taal of op papier is. Vandaar dus mijn keuze voor Ish Ait Hamou. Ik bracht eerder al eens een boek van hem mee, maar begon er nooit aan. Dat vind ik geheel onterecht dus ben ik nu begonnen in 'Het moois dat we delen'.

Soms baseer ik mij op de flaptekst om een boek te kiezen, maar net door het gebrek aan een korte inhoud kun je ook getriggerd worden. Niet dat ik eigenlijk nog overhaald moest worden, aangezien ik vooral voor de schrijver ging, maar het feit dat maar één zin op de achterflap staat, is bij dit boek zeker een meerwaarde. In de eerste hoofdstukken kun je je iets voorstellen bij het verleden van het hoofdpersonage, maar het is blijft eigenlijk een pure gok. De zin 'Heel soms komen twee verwoeste wegen samen op een hoopvol kruispunt' doen je er alleen vanuit gaan dat er een negatief verleden was maar dat er iets positiefs komt.  Het woord samen klinkt hier ook hoopvol. Laat dit nu ook juist zijn waar ik naar op zoek ben en waar ik me mee kan vereenzelvigen. Van een negatieve gebeurtenis op weg naar iets positiefs en dit niet alleen, maar samen. Ik denk dat iedereen hier wel eens behoefte aan heeft.

Na een veertigtal bladzijden weet ik iets, maar eigenlijk nog altijd zeer weinig. Aan de inhoudstafel zag ik dat het eerst over 'zij' gaat, daarna over 'hij'. Intussen weet ik het kader waar 'zij' zich in bevindt. Zij was verliefd en het liep op de een of andere manier mis. Ze vertrok bij haar familie en is na een aantal jaren toch terug. Terug bij haar broer en papa. Haar mama is (intussen) overleden. Er is schaamte voor wat ze heeft gedaan, ten opzichte van de hele gemeenschap. Ging ze naar Syrië? Vertrok ze halsoverkop met haar vriendje naar het buitenland? Liep ze gewoon weg van thuis of werd ze zwanger en durfde ze haar ouders niet meer onder ogen te komen? Ik heb voorlopig geen idee. 

Ish slaagt erin om je warm te maken, maar slechts met mondjesmaat dingen te vertellen. Hij schetst een beeld waardoor je je in kan leven, maar waardoor je nog niet in iemands ziel kijkt. Voor mij een gave van een goeie schrijver: voldoende vertellen om de aandacht van je lezers te blijven prikkelen, maar nog niet alles vertellen zodat de nieuwsgierigheid blijft. Ish, je hebt het hoor! Alleen maar bewondering voor want het is een evenwicht dat niet iedereen is gegeven.

Dat het 'zij' en 'hij' verhaal, later weer 'wij' wordt, triggert mij ook. Want dat is waar we volgens mij allemaal naar op zoek zijn. Geluk moet je op je eentje kunnen opbouwen, maar het is o zo veel voller, warmer als je het met twee kunt beleven. Benieuwd of het verhaal me kan blijven bekoren en of ik zo positief blijf bij mijn 'eindafrekening' :). Ik hou jullie op de hoogte!

Nog een fijne zondag en tot gauw! 

Buit van de bieb #11

Vorige maandag trok ik naar de bieb en liet ik me leiden door de boeken die in de kijker werden gesteld en door mijn ellenlange lijst 'Want to Reads' op Goodreads. Ik kwam tot deze selectie. Je kunt er meteen een aantal interessevelden van mezelf in terugvinden (koken en gezonde voeding, tot rust komen en mediteren of de innerlijke mens, thrillers, bestsellers en Belgische schrijvers).

Nog 9 minuten - Inspiratie voor meditatie

Jutta Borms, Evi Hanssen, Hilde De Baerdemaeker

Dat mediteren heilzaam is, hoeft geen betoog meer. Dat het ook voor iedereen haalbaar is, dat bewijst de populaire podcastreeks Nog 9 minuten van Jutta Borms, Evi Hanssen en Hilde De Baerdemaeker. 9 minuten per dag, meer is er niet nodig om jezelf en je brein te resetten, of je nu 's ochtends nog even wegdoezelt met een snoozemeditatie, in de loop van de dag stiekem pauzeert met een sneaky sessie of je dag afsluit met een slaapmeditatie. Jutta, Evie en Hilde vertellen openhartig over hun ervaringen. Aan de hand van 21 thema's die hun na aan het hart liggen, reiken ze jou een schat aan inspiratie voor elk moment van de dag aan.

De hertenman

Geoffroy Delorme

'Spies heeft me in zijn milieu opgenomen en ik ben de eerste die dat voorrecht geniet. Ik ervaar een totale eenwording met hem en alles om ons heen.

Geoffroy Delorme besluit op zijn negentiende het gewone leven achter zich te laten en te gaan leven in een Normandisch bos.

Dagelijkse Kost

Jeroen Meus

Koken is een plezier. Met respect voor de seizoenen en zonder zotte kosten te maken kan iedereen - van beginneling tot amateurkok - elke dag een smakelijk gerecht op tafel zetten. Jeroens Dagelijkse Kost inspireert elke dag honderdduizenden Vlaamse televisiekijkers om lekker te eten, zonder poespas. De chef heeft voor elk wat wils: van een snelle pastaschotel, over een culinaire verrassing, tot een Vlaamse klassieker of een snack.

Koken is geen competitie. Koken is authentiek en het zit de Vlaming ingebakken. Jeroen weet ook dat niet iedereen altijd de tijd heeft om kant-en-klare producten links te laten liggen. Maar toch is het zijn missie om te bewijzen dat een zelfbereide maaltijd net dat ietsje meer heeft. Koken geeft voldoening, en koken is sociaal. Je doet het samen, of je krijgt op zijn minst het respect en complimentjes van je tafelgenoten. Wat je zelf hebt klaargemaakt, smaakt bovendien dubbel zo lekker, zeker als iemand je duidelijk vertelt hoe het moet.

Het eerste boek bundelt een mooie mix van gerechten voor Jan en alleman. Makkelijk bereid, eenvoudig geserveerd, maar bovenal eerlijk en smaakvol. Dagelijkse Kost zorgt voor culinaire inspiratie van feestdag tot blauwe maandag.

Mannen die vrouwen haten

Stieg Larsson

'Mensen hebben altijd geheimen. Het is alleen de vraag hoe je daarachter komt.' - Lisbeth Salander

Twee tegenpolen, Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Hij is een charmante man en een kritische journalist van middelbare leeftijd, en uitgever van het tijdschrift Millennium. Zij is een jonge, gecompliceerde vrouw met zwartgeverfd haar, piercings en tatoeages, én een uitermate goede hacker. Samen vormen ze een ongewoon, maar sterk team.

Mikael wordt benaderd door oud-zakenman Henrik Vanger. Veertig jaar geleden is de zestienjarige Harriët Vanger op mysterieuze wijze verdwenen en vermoedelijk vermoord. De zaak is echter nooit opgelost en inmiddels verjaard. Toch wil Henrik Vanger graag dat Mikael zich hier nog eens op stort. Aanvankelijk lijkt het onderzoek nergens op uit te lopen. Totdat Mikael met hulp van Lisbeth op een spoor stuit dat rechtstreeks naar een zeer duister en bloedig familiegeheim voert...

Mannen die vrouwen haten is het eerste boek in de succesvolle Millennium-reeks met Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander in de hoofdrol.

Het moois dat we delen

Ish Ait Hamou

Heel soms komen twee verwoeste wegen samen op een hoopvol kruispunt.

Het weesmeisje

Anne Jacobs

Augsburg, 1913. Het jonge weesmeisje Marie voegt zich als keukenmeid bij het personeel van het imposante landhuis van de familie Melzer, die in de textiel hun fortuin hebben verdiend. Tussen de hardwerkende bedienden probeert Marie haar plek te vinden. Katharina, de mooie, jongste dochter van de Melzers, bereidt zich op datzelfde moment voor op het balseizoen. Eindelijk zal ze aan de buitenwereld worden voorgesteld. Haar broer Paul, de erfgenaam van de familie, lijkt zich afzijdig te houden en geeft de voorkeur aan zijn studentenleven in München... totdat hij Marie ontmoet.

Het weesmeisje is een heerlijke reis naar een prachtige villa uit de vorige eeuw, waar tussen de keurig gedekte tafels en de chic geklede dames liefdes, intriges en geheimen broeien.

De zeven zussen

Lucinda Riley

Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijk huis, een prachtig landhuis aan het Meer van Genève. De zussen werden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst.

Maia's verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Daar aangekomen probeert ze met de weinige aanwijzingen die ze heeft haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld én de glamour van de jaren twintig in Parijs. Slaagt zij erin haar ware identiteit te achterhalen?

Een dagelijkse portie power in 30 minuten

Claudia Van Avermaet

Zet in 30 minuten een gezonde maaltijd op tafel!

Een drukke dag? Geen zin om te koken? Snel iets op tafel zetten want je moet over een uurtje alweer weg? In Een dagelijkse portie power in 30 minuten helpt Claudia Van Avermaet je om in 30 minuten een lekkere en gezonde maaltijd te maken. Voor de dagen dat er net iets meer tijd is, heb je de 'Weekend Vibes': recepten die iets langer duren om klaar te maken. Met een heleboel tips rond gezond eten, foodprepping en 90 nieuwe recepten helpt Claudia je op de wgeg naar een gezonde levensstijl.

2022... alweer een nieuwe kans

Goeie voornemens, voor mij kun je er elke dag mee beginnen. Maar toch voelt het net ietsje anders bij de start van een nieuw jaar. Dan krijg je naar mijn gevoel een fantastische kans: een blanco boek waarmee je eigenhandig aan de slag kan. Eentje waarin alles weer mogelijk is. Tijd voor nieuwe avonturen, tijd voor verandering, tijd voor stabiliteit en misschien ook tijd voor wat meer rust. Vasthouden aan de dingen die je gelukkig maken, loslaten van de zaken die je niet begrijpt. Ook al is dat laatste helemaal niet zo simpel vind ik persoonlijk.

Sinds mijn jeugdliefde hier na een relatie van vijftien warme jaren de deur achter zich dichttrok, is lezen
nooit meer hetzelfde geweest. Ik hoop nog steeds dat het helemaal goedkomt, maar voorlopig zijn we nog niet waar we zouden moeten zijn. Daar worstel ik echt mee want het was immers zo'n fantastische uitlaatklep die ik nu al vele jaren moet missen. Het is niet dat ik het niet probeer en dat ik niet meer lees, maar ik wil heel graag verdwalen. Er blijven hier heel wat boeken rondslingeren en ik begin telkens weer vol goeie moed in nieuwe verhalen, maar ik raak nooit meer verknocht. Het pakt me niet meer als voorheen. Het doet me niet meer snakken naar een vervolg. Integendeel. Altijd maar weer grijp ik naar iets nieuws. Kan ik me niet meer binden? Heb ik moeite met mezelf te verliezen? Spoken er nog te veel demonen door mijn hoofd om helemaal opgeslokt te worden? Ik weet het niet exact. Gelukkig weet ik intussen wel dat het niet abnormaal is, die leesdip. Via verschillende Facebookgroepen merkte ik dat er nog mensen zijn die hier last van hebben. Hopelijk zijn er dan ook mensen die me kunnen verzekeren dat het helemaal goedkomt. Alle reacties zijn welkom :).

Aangezien we nu weer een nieuw jaar gestart zijn, wil ik mezelf wat proberen te pushen (maar dan op een heel rustige manier ;)). Minstens drie keer per week wil ik een halfuurtje lezen. Tot nu toe lukt het aardig omdat ik nog een weekje vakantie heb, maar tijdens de werkweken zal dit wellicht wat moeilijker zijn. We zullen zien wat het wordt. Ik wil er echt tijd voor maken. Het mezelf weer aanleren om ervan te genieten als dat kan. Benieuwd naar wat ik komende weken zal lezen? Dan zul je dit binnenkort zien in mijn nieuwe 'Buit van de bieb'. Ik probeer samen met mijn leesavontuur ook Gietjes Boekies en Movies nieuw leven in te blazen en dan hoop ik vooral dat we er samen een fantastisch leesjaar van maken. Gelukkig Nieuwjaar iedereen!