Zoals ik hier al meerdere malen neerschreef, gaat lezen me al tijden niet meer zo goed af. Tot zeven jaar terug vond ik het een zalige gewoonte om niet te gaan slapen voor ik een paar bladzijden achter de kiezen had. Maar toen mijn partner me verliet, kwam ik er niet meer toe. Mijn gedachten dwaalden af, ik vond me niet in het verhaal of had gewoon de fut niet. Al ontelbare keren deed ik een poging om de draad terug op te pikken en zoveel bibliotheekboetes later, lukt het me misschien toch nog. Ik voel een sprankje hoop!
Aangezien ik les geef en dus twee maanden vakantie heb, pakte ik het de afgelopen weken even anders aan. Vroeger nam ik een boek of zes mee op reis, maar sinds ik alleen ben, wordt er voorlopig niet meer op reis gegaan. Dus zou ik gewoon tijd vrij moeten maken gedurende de dag. Het is echter sterker dan mezelf dat ik hier en daar wel wat werk zie liggen en dan moeilijk tot rust kom. 's Avonds zit ik voorlopig nog steeds in een andere mindset waardoor ik ook dat moment niet geschikt vind. Daarom sta ik nu niet op voordat ik wat gelezen heb (tenzij ik ergens dringend moet zijn, natuurlijk :) ). En voilà, de vakantie is nog niet halverwege en ik kan een nieuw verslag schrijven!
De voorbije week/weken las ik het verhaal over Rill Foss en Avery Stafford, namelijk 'Kinderen van de rivier' van Lisa Wingate.
Gegevens
Oorspronkelijke titel: Before We Were Yours
Uitgegeven in 2017
Oorspronkelijke uitgever: Ballantine Books, New York
Nederlandse vertaling uitgegeven in 2018
Uitgeverij: AmboAnthos uitgevers
Omslagontwerp: Lynn Andreozzi, bewerkt door Will Immink Design
Omslagillustratie: Alan Ayers, based on images
ISBN: 978 90 263 3397 2
Aantal pagina's: 415
Flaptekst
Memphis, 1939. De twaalfjarige Rill Foss leidt met haar broertje en zusjes een zorgeloos leven in een woonark op de Mississippi. Maar wanneer Rill door omstandigheden de verantwoordelijkheid over het gezin krijgt, slaat het noodlot toe. De kinderen worden uit huis weggehaald en meegenomen naar een weeshuis. Daar zijn ze overgeleverd aan een wrede directrice en dreigt Rill haar broer en zussen kwijt te raken. Ze moet alles op alles zetten om dit te voorkomen.
South Carolina, heden. De rijke Avery Stafford leidt een bevoorrecht leven, maar een toevallige ontmoeting dwingt haar haar familiegeschiedenis onder de loep te nemen; er blijkt meer verzwegen te zijn dan ze ooit had kunnen vermoeden.
Kinderen van de rivier gaat over familiebanden en de verregaande gevolgen van geheimen. De aangrijpende roman is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van weeshuisdirecteur Georgia Tann, die kinderen uit arme gezinnen ontvoerde en verkocht aan rijke families.
Verhaal
Wingate vertelt over twee sterke vrouwen: eentje in het verleden, een in het nu. Het verleden gaat over het leven van Rill Foss, dat in het heden over Avery Stafford. Dat ze beiden iets met elkaar van doen hebben, ruik je van heinde en verre. Maar hoe de vork in de steel zit, daar heb je het raden naar. Misschien was ik niet fris genoeg (of wilde ik niet oordelen of invullen) en hebben andere lezers het sneller door, maar voor mij bleven er verschillende mogelijkheden open. Wat het verhaal tot het einde boeiend maakt. Bij de iets dikkere werken heb ik vaak het gevoel dat het korter kan, maar dat is bij 'Kinderen van de rivier' zeker het geval niet. Het verhaal boeit van het eerste tot en met het laatste hoofdstuk. Zelfs de noot van de auteur heb ik nog aandachtig gelezen.
Dat adoptieprocedures niet altijd lopen zoals ze zouden moeten, dat wist ik al lang, maar wat voor leed dit met zich meebrengt, daar sta je niet elke dag bij stil. Dit boek vertelt het op een rauwe manier, een echte manier die raakt tot in het diepst van je ziel. Waardoor het meer dan een aanrader is!
Mijn mening (+++)
Wat is het lang geleden dat ik dit nog eens gewaar werd! Bedankt, Lisa Wingate! Normaal gezien leg ik de laatste jaren boeken naast me neer. Hoe spannend of boeiend ze ook zijn. Keer op keer grijpt het me niet genoeg om te blijven lezen, neem ik iets anders en een paar weken later is er al geen sprake meer van boek 1 of 2. En zo ging het de laatste jaren maar door. Ik liet het eigenlijk een beetje aan mij voorbijgaan terwijl ik het lezen zo graag weer met beide handen wil vastgrijpen. Maar ik kreeg de afgelopen jaren al meerdere keren de opmerking (ook in een andere context): misschien wil je het allemaal te graag. Soms sta ik daar wel even bij stil. Kan dat? Iets te graag willen? Maak je daar dingen mee stuk, zonder dat je dat zelf wil en beseft? Vandaar dat ik al een tijdje met mezelf aan de slag ga (waarover later wellicht meer).
Maar hoe je het draait of keert, lezen is een stuk van mij en ik zal het dus blijven proberen. Het feit dat ik dit boek helemaal uitlas zonder ook maar één keer naar een ander fictieboek te grijpen, is echt al een overwinning op zich. Wellicht heeft dit ook met het soort boek te maken. Wat heeft Wingate er een prachtexemplaar van gemaakt! Het feit dat het verhaal op waargebeurde feiten gebaseerd is, grijpt me des te meer aan. Ik ben zelf geen moeder (en dat zal wellicht voor altijd een gevoelig punt blijven), maar wat voelde ik mee met de kinderen en hun ouders. Hoe kan een mens zo eigenzinnig, hebzuchtig en wreed worden of zijn en geld verdienen door kinderen heel bewust te traumatiseren. Ik kan er echt niet bij.
Wat het verhaal van Wingate zo sterk maakt, is dat verleden en heden beetje bij beetje zo mooi in elkaar verweven worden. Dat het daarnaast ook over geschiedenis gaat, dan heb je bij mij al een streepje voor en daar giet ze dan nog even een sausje van oprechtheid, eerlijkheid, waarheid en romantiek bovenop. Net wat ik eigenlijk van het leven verwacht. Al besef ik met de jaren dat dit allemaal niet zo eenvoudig is.
Ik voegde meteen ook een ander boek van Lisa Wingate aan mijn 'te lezen boeken' toe ('Verloren familie') en ik ben dus helemaal klaar voor nieuwe leesavonturen. Al ligt nu eerst het tweede deel van 'Dirty Little Secrets' op me te wachten. Hopelijk tot heel erg gauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten