Een kinderlijke titel, maar tijd voor volwassen leesmateriaal!

 Na 'Het ei van oom Trotter' was het tijd voor een boek voor volwassenen. Door het gat in mijn leesavontuur is het natuurlijk moeilijk om de draad bij reeksen meteen terug op te pikken. Ik besef dat ik wellicht wat boeken opnieuw zal moeten lezen. Dat is niet altijd even spannend, maar aangezien de eerste lezingen vaak uit een vorig leven dateren weet ik nog betrekkelijk weinig over de wendingen van het verhaal. 

In de bibliotheek is het niet altijd simpel om te vinden wat ik zoek want uiteraard zijn er nog andere mensen die soms hetzelfde willen lezen, vandaar dat ik de laatste weken met een klein blaadje werk. Oké, ik heb Goodreads (een app waarin je de boeken die je nog wil lezen kunt bewaren), maar daar is de keuze zodanig groot dat ik soms niet meteen weet waar ik naar op zoek wil gaan. Vandaar dat ik nu telkens een blaadje bij me heb waar ik een aantal boeken op schrijf. Die zoek ik eerst. Ik geef je een voorbeeld. Ik las dus 'Het ei van oom Trotter' en op mijn briefje staat nu 'Meester Pluim en het praatpoeder'. Waarom? Omdat dit het tweede boek is dat Marc de Bel ooit schreef. Door dit blaadje bij te houden blijf ik langer bij de reeksen, schrijvers en boeken hangen. Op die manier denk ik ook dat mezelf meer zal aanzetten. Ik heb iets om naar uit te kijken en ik zal me terug meer kunnen verdiepen in verschillende werken of personages. Want in reeksen komen die immers terug. Vandaar dat Helen Grace en M.J. Arlidge nu aan dit briefje werden toegevoegd. Vandaag vertel ik je immers alles over Iene Miene Mutte.

Als ik me niet vergis, las ik dit boek ooit al eens helemaal, maar in mijn zoektocht op mijn blogs kwam ik geen enkele review tegen. Daar brengen we vandaag dus verandering in.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: Eeny Meeny

Eerste druk: januari 2015

Vertaling: Herman van der Ploeg

Omslagontwerp: Wil Immink Design

Omslagbeeld: Kniel Synnatschze en Wild Wonders

Zetwerk: Mat-Zet bv, Soest

ISBN: 978-90-225-7622-9

ISBN: 978-94-023-0230-1 (e-boek)

NUR: 330

Aantal pagina's: 383

Flaptekst

Een meisje komt halfdood een bos uit rennen. Haar verhaal is nog gruwelijker dan de ergste nachtmerries, maar alles wat ze vertelt is waar.

Enkele dagen later duikt er een tweede slachtoffer op, compleet in shock. Er lijkt een verband te zijn. In tweetallen worden mensen ontvoerd, gevangengehouden en uitgehongerd, waarna ze een duivels dilemma krijgen voorgelegd: een ander doden of zelf gedood worden.

Inspecteur Helen Grace en haar team beseffen dat ze jacht maken op een ingenieuze psychopaat die zijn slachtoffers gebroken en vol schuldgevoel achterlaat. Niet alleen als visitekaartje, ze zijn ook de moordenaars. De plaats van het misdrijf blijkt zorgvuldig uitgedacht, maar de slachtoffers lijken lukraak gekozen. En toch moet iets hen met elkaar verbinden...

Mijn mening (++)

Aangezien ik het boek ooit eerder al las, is het net dat tikkeltje minder spannend, maar de plot was me ontsnapt. Al heb ik dat wel vaker, zelfs als ik meerdere malen een boek lees of een serie kijk. Is dat mijn geheugen dat niet meer zo goed werkt of schakelt dat deeltje van mijn hersenen zichzelf uit om opnieuw te genieten, geen idee. Ik hoop op het laatste, maar het zou even goed het eerste kunnen zijn.

Iene miene mutte is een goeie thriller die je doorheen het verhaal kennis met Helen Grace laat maken. Ik kan me op sommige vlakken wel vergelijken met de inspecteur want aangezien ze geen gezin heeft, werkt ze vaak en veel. Overuren zijn geen straf en als ze een zaak voor zich heeft, dan bijt ze er zich in vast. Ook van haar team verwacht ze diepgang, intelligentie en gedrevenheid. Dat ze na haar uren een sekswerker bezoekt, dat ligt al buiten de grenzen van de vergelijking tussen Helen en mezelf, laat dat duidelijk zijn ;).

Het verhaal neemt je mee doorheen een aantal gelijkaardige zaken waarbij telkens twee mensen tegelijk worden ontvoerd. Ze hebben een dader in het vizier, maar dat brengt het team van Grace eigenlijk op een verkeerd spoor. Wanneer mensen uit de inspecteur haar eigen omgeving betrokken raken, weet ze niet meer wie ze kan en mag vertrouwen. Ze wankelt, maar beseft net op tijd dat ze helder moet blijven proberen te denken, gelijk in welke omstandigheden. Een buikgevoel is ook in zo'n situatie belangrijk. 

Helen Grace kan de dader uiteindelijk oppakken, maar daarvoor betaalt ze wel een hoge prijs. Hoe hoog die effectief is, dat lees je volgens mij pas in het tweede boek 'Piep zei de muis'. Die staat dan ook meteen op mijn blaadje omdat ik niet al te lang wil wachten om te weten wat er met het team van Grace gebeurt. Ooit maakte ik al eens een overzicht van de boeken van M.J. Arlidge, maar intussen zijn er alweer nieuwe werken toegevoegd. De eerste lijst vind je hier, de volgende boeken in een korte opsomming hieronder:

* In de maneschijn

* Nog lange niet

* Niemand zeggen

* Kom eens gauw

* Leef je nog?

* Door het vuur

Dat maakt het totaal op 13 Graceverhalen. Ik zal dus niet meteen zonder leesvoer vallen :). Later vertel ik je misschien wat meer over die laatste zes boeken, de andere korte inhouden vind je op de link hierboven op op het tabblad 'Wat ik nog wil lezen'.