Het derde deel van de 'Dirty Little Secrets' lonkte

 Ik kon het weer niet laten, om twee boeken door elkaar te lezen. Vroeger deed ik dit eigenlijk nooit. Aan een verhaal beginnen was in de meeste gevallen dit boek ook effectief uitlezen voor ik aan een ander werk begon. Heel zelden legde ik eens iets aan de kant als ik het echt heel erg slecht vond. Maar voor de rest: boek per boek, van begin tot eind. En oké, toegegeven, soms al eens spiekend naar een eind als ik het heel erg spannend vond :).

Na mijn vreselijke leesdip liep het helemaal anders. Keer op keer zocht ik opnieuw naar die kick. Dat gevoel om te verdwijnen in een wereld die de jouwe niet is, maar tijdelijk eigenlijk net juist wel. Opgenomen worden in een scène, familie, landschap en je daar voelen. Genietend van het geluk of net op je tenen wegsluipend omdat je geen getuige van een tafereel wil zijn.

Dat is waar lezen voor mij om gaat. Ontspannende spanning of net spannende ontspanning. Ik vind het naast zovele anderen dingen echt heel interessant. Soms maakt het je hoofd leeg, andere keren misschien net een tikkeltje voller, maar het doet iets met je. Je leert bij, het beroert, het ontroert,...

Maar dat gevoel miste ik dus al die voorbije jaren. Door een gebroken hart. Wat dat niet met een mens kan doen. Beetje bij beetje probeer ik mijn goede oude gewoontes weer op te rakelen, ook al sta ik nu misschien een tikkeltje anders en ook volwassener in het leven. Getekend, maar ach, tekeningen groot of klein, lelijk of heel mooi, ze ontroeren en beroeren net als boeken.

Vandaar dat ik mezelf beloofde om het weer bij één boek te houden, van begin tot eind. Op die manier is het volgens mij makkelijker om een te worden met een boek, met personages, met een verhaal. En dat lukte me de voorbije maand echt aardig. Tot ik dus het derde deel van de 'Dirty Little Secrets'-trilogie in huis haalde en ik gewoon zo benieuwd werd naar wat er nu met Louise zou gebeuren.

Eerst even een zijsprongetje naar 'Adembenemend' van Anja Feliers dus. Maar ik hou jullie eraan, de eindbeoordeling over 'Vlinderslag' zul je komende maand zeker ook nog op Gietjes Boekies en Movies kunnen lezen, dat beloof ik nu meteen plechtig!

Flaptekst

Nadat Louise Tyler opzocht in Maastricht, ontvlucht ze in allerijl de stad. De confrontatie met Tylers uitspattingen en de impact daarvan op haar leven doen haar terugvallen op zichzelf. Ze zoekt én vindt de antwoorden die nodig zijn om komaf te maken met haar verleden. Daardoor beseft ze al snel dat er maar plaats is voor één man in haar leven: de man die er altijd al was voor haar, Alexander.

Maar om hem te overtuigen van haar diepste gevoelens, zal ze alles op alles moeten zetten en zich volledig moeten blootgeven.

Worden Louises ultieme fantasieën eindelijk vervuld?

Eerste mening

Je hebt zo van die boeken die niet eeuwig zullen blijven hangen en die je ook niet zal vermelden als iemand je vraagt: 'Wat moet je echt gelezen hebben?' Maar als je nu op zoek bent naar een spannend (of eerder een tikkeltje prikkelend) verhaal dat letterlijk en figuurlijk niet zo veel om het lijf heeft, dan zou ik toch deze trilogie aanraden. De boeken lezen echt als een trein en hoe je het nu draait of keert (of misschien wel afkeurt wat er allemaal gebeurt), ik denk dat wie wat luchtige lectuur nodig heeft zich echt kan vermaken met 'Dirty Little Secrets'. Anja Feliers schrijft vlot, je kan je voldoende vereenzelvigen met het hoofdpersonage en het is niet van de pot gerukt wat ze meemaakt. Vroeger had ik eigenlijk geen flauw idee wat er allemaal in de wereld gebeurde, maar neem het van mij aan, er kan wel wat. 

Louise is vooral een zoekende jonge vrouw en ik denk dat er velen onder ons dat zijn. Of je nu single bent, in een relatie of getrouwd. Wat ze meemaakt lijkt in eerste instantie spannend, maar je merkt algauw dat ook zij eigenlijk naar rust en stabiliteit zoekt. Naar vertrouwen, naar respect, naar liefde. Misschien kan ik er nu al van uitgaan dat het met haar wel goedkomt (want zo gaat het toch meestal in fictie), maar ik ben wel nog altijd benieuwd naar welke lijken er nog uit de kast zullen vallen en hoe Louise daarmee om zal gaan. Welke obstakels zal ze nog moeten overwinnen om te geraken waar ze wil zijn. Hoop houden, moed, dat doe ik voor haar, maar stiekem ook voor mezelf :).