Mijn eerste indruk over 365 nachten...

Je kon het dit weekend al lezen, ik nam onmiddellijk het vrouwelijkste boek uit de stapel van de bib :). Vroeger las ik af en toe eens een waargebeurd verhaal, maar meestal waren dit dan boeken over vrouwen (of kinderen) uit oorlogsgebieden of heel jonge meisjes die werden uitgehuwelijkt. Er zijn echter nog heel wat meer waargebeurde verhalen en trouwens ook soms met een positieve ondertoon. Omdat ik eigenlijk van alle genres wil proeven, lees ik sinds kort ook vrolijke waargebeurde verhalen én zelfs ook af en toe een non-fictie boek.

Korte schets

365 nachten van Charla Muller is een boek dat handelt over een welbepaald cadeau voor de man van
Charla. Brad wordt 40 en ze wil hem verrassen met een gift die hij niet snel zal vergeten. Ze wil iets origineels, iets leuks, iets waar achteraf nog over gesproken kan worden. Daarom komt ze op het idee om haar man 365 dagen seks te geven. Op zich vind ik dat een tof idee, maar ook lichtjes waanzinnig. Ten eerste denk ik dat er dan ook wat sleet op komt en zeg nu zelf... als je elke dag moet gaan werken, dan blijft er 's avonds niet altijd evenveel fut meer over.

Mijn mening na een paar hoofdstukken

Ik begon dus wat sceptisch aan het boek, maar ik moet zeggen dat ik me doorheen de eerste hoofdstukken al behoorlijk heb vermaakt. Het gaat er vooral om dat ik me in heel veel dingen herken wat het soms wel grappig maakt. En ik ben dan nog geen veertiger en wij hebben nog geen kinderen op de wereld gezet. Ik neem aan dat andere mensen zich nog beter in het verhaal van Charla kunnen vinden. Voor mij lijkt het in eerste instantie dus echt een aanrader voor heel wat vrouwen onder ons.

Tijdens het lezen had ik zelfs vaak de neiging om iets op te schrijven zodat ik het kon bewaren. Aangezien ik met een klein leeslampje naast mijn slapende vriend lees, is dat niet zo handig dus nam ik een paar foto's van een aantal bladzijden en vandaag zet ik de leuke dingen eens op een rijtje. Pas op, dit zijn persoonlijke dingen waardoor het kan dat jij andere zaken uit het boek onthoudt. Maar ze zijn typerend en beschrijven voor mij exact hoe ik me soms voel :).

Enkele voorbeelden

* Ik weet dat hij mijn grenzen beter in de gaten houdt dan ikzelf en daar ben P. vaak enorm dankbaar voor. Ik denk dat ik anders elke week wel eens met mijn hoofd tegen een muur aanloop en gelukkig is dat nu wellicht maar één keer in de maand :).
... want ik zit altijd boordevol impulsieve ideeën. Aan de ene kant is dat leuk, maar aan de andere kant leidt het ook regelmatig tot vervelende situaties. Ik ben vaak zo in beslag genomen door mijn ideeën dat ik geen rekening hou met de consequenties. Ik kan nu niet meteen een voorbeeld verzinnen, maar ik heb vaak wel zo'n ideeën die op voorhand gedoemd zijn om te mislukken en dan is er natuurlijk iemand nodig om te op te vangen als je je even een mislukkeling voelt ;).
* Ondanks praktische bezwaren vind ik toch dat impulsieve ideeën onmisbaar zijn. Ze brengen tenminste wat leven in de brouwerij. Ach, wat zou het leven toch saai zijn zonder die zotte ideeën. Zo maakte ik in de afgelopen vakantie weer een vijftig kerstkaarten. Ik moest er veel eerder mee begonnen zijn, maar ik neem aan dat mensen na Nieuwjaar ook nog blij zijn met een 'Happy 2016' :).
* Als je niet door de bekende zevenjaarsdip en de vijftienjaarsdepressie heen komt, dan maak je nooit een schijn van kans om ooit je gouden laat staan je diamanten bruiloft groots te vieren. Intussen zijn wij net 15 jaar samen en mijn wederhelft heeft het nu ook wat moeilijk. Heel vermoeid na vier jaar verbouwen en even wat rust nodig (terwijl iedereen maar blijft fluisteren: 'en wanneer komt die kleine er nu?').
* Ondanks onze verschillen (hij: Steady Eddy; ik: Wilde Mathilde) vormden we een goed team. Misschien is hij toch niet zo Steady en ik misschien ook niet zo heel erg wild, maar ik weet wel waar Charla naartoe wil. Mijn Eddy kijkt soms ook eens heel erg gek naar mij waarbij ik hem zie denken: amai, wat is er met jou aan de hand? :) 
* Aan de ene kant wist ik zeker dat Brad me nooit zou verlaten of vreemd zou gaan. Maar aan de andere kant kon ik dat maar niet geloven. Het was niet zo dat ik hém niet vertrouwde, want ik wist dat hij vanuit de grond van zijn hart van me hield. Mijn twijfel kwam meer voort uit het idee dat liefde zich niet laat dwingen. We weten toch niet wat we over tien of twintig jaar voelen? Natuurlijk wilde ik dat we voor de rest van ons leven bij elkaar zouden blijven, maar of dat ook daadwerkelijk zou gebeuren, daar had ik geen enkele garantie voor. Voila, deze zin heb ik hier eens luidop gelezen. Ik ga er immers ook niet van uit dat wij voor altijd samen blijven. P. denkt dan dat ik hem niet vertrouw, maar daar gaat het eigenlijk niet om. En zie je wel, Charla vindt dat ook dus ik ben nog geen zo'n gekke Mathilde hoor! 

Bij deze kun je je wellicht een goed beeld vormen van waarover het boek gaat. Je leest dus (voorlopig) helemaal geen gedetailleerd verslag over het seksleven van Charla en Brad, het gaat vooral over het samenleven van een gezin en hoe seks tussen het huishouden en andere beslommeringen nog aan bod komt of kan komen.

Mijn mening (tot nu toe) kort samengevat:

+
leuk, vlot geschreven, herkenbaar, uit het echte leven gegrepen
-
seks wordt voortdurend met een x geschreven (ja sorry, ik vind dat lastig), bovenaan de bladzijde staan er telkens twee hartjes (helemaal niet nodig volgens mij), maar voor de rest voorlopig nix op aan te merken :).