Mijn eerste mening over 'Bloemen voor mijn dochter'

Ikzelf hou van vrede en rust, maar daartegenover staat dat ik een voorliefde voor boeken over oorlogstijden en dito gebieden heb. Na 'De Gelukvinder' van Edward van de Vendel is 'Bloemen voor mijn dochter' van Sarah Jio aan de beurt. Ik had nog nooit eerder over deze schrijfster gehoord, ik kwam ze ergens tegen op een inspirerende Facebookpagina (waarvoor dank!). 

Intussen ben ik een vijftigtal bladzijden ver en wil ik graag wat meer over het verhaal vertellen. Sarah Jio is een Amerikaanse auteur en journaliste die blijkbaar al meerdere pareltjes heeft geschreven (waarover later meer). Met 'Bloemen voor mijn dochter' wil ze een oorlogsverhaal  ten tijde van de overrompeling van de Duitsers in Parijs vertellen.

Flaptekst

Een vrouw komt bij in het ziekenhuis, ze is in de war en lijdt aan geheugenverlies. Ze krijgt te horen dat ze Caroline heet en al jaren een eenzaam en teruggetrokken leven leidt in een appartement aan de Seine. Verder is het enige houvast dat ze heeft wat vage flarden van herinneringen aan een man en een jong kind.

Eenmaal thuis probeert Caroline uit alle macht haar verleden terug te krijgen. In een kast vindt ze een stapel brieven van ene Celine, een jonge weduwe die in de Tweede Wereldoorlog met haar vader en dochter in hetzelfde appartement woonde en die werkte in een bloemenwinkel. Geschokt leest ze over de nazicommandant die Celine chanteerde met haar Joodse afkomst en haar dwong zijn minnares te worden. Over de afschuwelijke dingen die Celine moest doen om haar dochter te beschermen. Naarmate Caroline verder leest, komen er steeds meer herinneringen boven, en langzamerhand realiseert ze zich hoe sterk de overeenkomsten tussen haar en Celine zijn.

Mijn eerste mening

Tot nu toe heeft het boek me al elke bladzijde geboeid. Ik ben op zoek naar de link tussen Celine en Caroline, maar die is tot nu toe zeker nog niet duidelijk. De spanning wordt er dus ingehouden. Vooral het leven van Celine wordt in de eerste vijftig bladzijden geschetst. Hoe zij haar moeder en haar grote liefde verloor, waar ze leefde en waar ze nu vertoeft en welke unieke band ze met Luc, haar vader en haar dochter Cosi heeft. 

Het gevaar ligt op de loer want met een Joodse achtergrond ben je in een bezet Frankrijk niet veilig. De angst wordt op een subtiele manier in het verhaal verweven zodat je het ook tot in jouw zetel (of andere leesplek) voelt. Celine moet op haar hoede zijn. Ondanks de mannen in haar leven, loopt ze toch gevaar. 

Ontdekt Caroline wat er met Celine gebeurde of zijn ze één en dezelfde persoon? Ik weet het niet en ik zou het jullie ook niet vertellen. Het is natuurlijk de bedoeling dat jullie zelf zin krijgen om dit boek te lezen. Ik kan het alvast moeilijk wegleggen en dat is een heerlijk gevoel! 

Tot gauw voor mijn review over dit boek!