Een zomer in Cyprus met 'De Olijfboom' van Lucinda Riley

 De voorbije dagen bleef ik wat langer in bed liggen en verslond ik de bladzijden van ‘De Olijfboom’ van Lucinda Riley. Een week geleden postte ik al mijn eerste mening, maar nu heb ik deze turf van meer dan 400 bladzijden achter de kiezen. Vandaar mijn blogje vandaag. Want ik maak er echt werk van om vanaf nu alles zo snel mogelijk op Gietjes Boekies en Movies te krijgen.

Wil je eerst nog even mijn eerste mening herlezen, dan kan dat hier.

Ooit las ik al eens het eerste deel van De Zeven Zussen, maar die kwam hier nog niet terecht. Dus dit is meteen ook het eerste eindverslag van een Riley. Best trots op het feit dat ik eindelijk nog eens twee boeken na elkaar echt uitlees, dat lijkt me – gezien mijn jarenlange leesdip – al eeuwen geleden. Intussen kan ik verklappen dat ik zelfs al aan een nieuw boek begonnen ben, waarover binnenkort zeker meer. Maar goed, ik heb het eerst nog uitgebreid over ‘De Olijfboom’.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: The Olive TreeOorspronkelijke uitgever: Pan Macmillan
Eerste druk: 2016
Eerste druk in het Nederlands: 2019
Uitgeverij: Xander Uitgevers BV, Amsterdam
Vertaling: Anne-Marieke Buijs
Omslagontwerp: Studio Marlies Visser
Omslagbeeld: Imageselect & Getty Images
Zetwerk: Michiel Niesen, ZetProducties
ISBN: 978 94 0161 044 5
NUR: 302

Wil je de flaptekst nog even herlezen, dan kan dat ook op mijn eerste mening (zie link hierboven).

 

Mijn beoordeling (++)

Ik kan duidelijk stellen dat ik van deze roman genoten heb. Het is een boek dat je naar Cyprus meeneemt waar de geheimen van het hoofdpersonage Helena beetje bij beetje prijsgegeven worden. Er wordt net genoeg gelost om nieuwsgierig te blijven, het gebeurt op tijd zodat je niet afhaakt en er wordt ook net niet te veel prijsgegeven zodat de spanning erin blijft. Alle ‘credits’ dus voor Riley. Al zijn er toch ook enkele redenen waarom ik geen maximumscore aan dit boek geef. Eigenlijk wordt het verhaal verteld vanuit het standpunt van de zoon van Helena. En tijdens het overgrote deel van het boek is de jongen pas 13 jaar. Soms voelt het voor mij dan ook wat kinderlijk. Zeker als zijn teddybeer Kaa wordt gekidnapt. Dan had ik het even moeilijk om door te bijten. Ik voelde mee met de jongen en op zich begreep ik waarom Riley dit stuk in haar boek opnam (zeker achteraf gezien), maar toch voelde het soms wat onwerkelijk. Het paste voor mij niet helemaal in het (volwassen) verhaal. Al had het op zich ook wel een meerwaarde want uiteindelijk beleven zij het vaak anders.

Het boek leest echt goed weg, maar voor een maximumscore zou het voor mij toch nog dat tikkeltje meer mogen hebben en dat vind ik nu niet meteen in ‘De Olijfboom’. Het is een onderhoudende roman zoals er wel meerdere zijn. In je leven lees je vaak boeken van dat niveau, maar zijn we niet allemaal net op zoek naar dat ene pareltje? Ik liet me na mijn eerste mening vertellen dat ‘Het Italiaanse meisje’ zo’n boek van Riley is dus die heb ik meteen aan mijn lijst op Goodreads toegevoegd. Ik hou je op de hoogte moest ik hem in de bibliotheek te pakken krijgen.

Maar dat zal niet voor meteen zijn, er ligt nog wat ander leesvoer op me te wachten. De volgende is trouwens een detective, die als leidraad voor een fantastische reeks op Netflix diende. Benieuwd? Blijf dan Gietjes Boekies en Movies zeker volgen.