Ging dit even vlot: Adempauze al achter de kiezen!

 Anja Feliers kende ik al een tijd en ik weet dat haar boeken behoorlijke pageturners zijn. Ze tellen meestal niet al te veel pagina's en er staat ook niet al te veel tekst op één bladzijde. Vandaar dat ik in een paar dagen tijd het tweede deel van de 'Dirty Little Secrets'-trilogie achter de kiezen had. Intussen ben ik al in een volgend boek gedoken, maar daar vertel ik komende week zeker meer over.

Het gaat hier dus wel vlot. Vlotter dan de afgelopen jaren en daar ben ik heel erg blij om. Ik hoop echt dat ik in augustus, maar zeker ook in september die lijn kan doortrekken en dat die verdomde leesburn-out voorgoed achter me ligt. Dan zullen er hier eindelijk weer heel regelmatig verslagjes tevoorschijn komen en kan ik dit uitbouwen tot een waar paradijs voor de lezers (en film- en seriekijkers) onder jullie. Dat is toch altijd het opzet geweest van Gietjes Boekies en Movies toen ik deze blog in 2015 opstartte.

Maar goed, vandaag wil ik het over 'Adempauze' hebben. Eerder schreef ik mijn eerste mening over dit boek en die kun je hier opnieuw lezen. Wil je ook weten hoe de reeks begon, dan vind je het verslag van 'Ademloos' achter deze link.

Gegevens

Uitgegeven in 2022

Uitgeverij: Pelckmans Uitgevers nv

Omslagontwerp: bij Barbara

Omslagbeeld: Shutterstock

Zetwerk: www.intertext.be

Foto auteur: Luna Meers

ISBN: 978 94 6401 352 8

NUR 343

Verhaal

Louise en Claire zijn nog steeds beste vriendinnen die niet alles met elkaar delen. Tien jaar geleden werden er al dingen geheim gehouden en dat is nu eigenlijk niet anders. Al hebben ze intussen wel het bed met elkaar gedeeld. Wat is er aan de hand? Valt Louise nu plots op vrouwen of had het overmatig drankgebruik iets met hun uitspattingen na de klasreünie te maken? Louise was eigenlijk met Tyler, voelt iets voor haar beste vriend Alexander, maar heeft seks met Claire. Hoe kan dat en hoe moet het nu verder?

Tyler is misnoegd om wat hij tussen Louise en Alexander heeft gezien en aangezien hij haar na het feestje op de boot niet thuis vindt, trekt hij de verkeerde conclusies (nooit oké als je het mij vraagt, maar iedereen maakt zich er wel eens schuldig aan...). Tyler vertrekt dan ook weer naar zijn hometown Maastricht en zorgt ervoor dat hij niet meer bereikbaar is.

Alexander wil wel, maar is gekrenkt en hij weet ook niet of hij Louise nog kan vertrouwen. Daarom stort hij zich op Trix en wil eigenlijk niets meer met Louise te maken hebben. Via Claire hoort Louise dat zij wel nog afspreken met elkaar, maar dat hij haar niet meer wenst te zien. Een dolk in haar hart, maar wat kan ze eraan veranderen?

Claire en Louise zien elkaar wel heel regelmatig want ze werken immers samen. Over de spannende nacht hebben ze het niet meer, maar Louise voelt wel dat er nog altijd iets in de lucht hangt. Zelfs als ze niet alleen zijn. En dat ontgaat ook de vriend van Claire niet. Hij komt verhaal halen bij Louise, maar ze weet eerlijk gezegd zelf niet wat ze voor haar beste vriendin voelt.

Ook haar bazin heeft door dat er iets moet gebeuren en ze stuurt Louise samen met Claire naar Maastricht. Het is tijd om wat beslissingen te nemen en eindelijk te weten waar het verhaal naartoe gaat. Wil ze een einde maken aan het spannende verhaal met Tyler? Wil ze uitzoeken hoe het nu zit tussen haar en Claire en zal ze Alexander kunnen vergeten?

Mijn mening (+/++)

Even getwijfeld of ik vol voor de twee plusjes ging gaan. Eigenlijk heeft het boek opnieuw niet zo heel veel om het lijf, maar het las echt wel vlot én het einde was voor mij een tikkel verrassend en zelfs spannend. Op die manier slaagt Feliers erin om je zin te doen krijgen in het derde deel. Dat is alvast een van de boeken die ik op mijn lijst zet om bij het volgend bibliotheekbezoek mee te brengen. Ik hoop dan ook om tegen het einde van de vakantie de volledige trilogie op Gietjes Boekies en Movies te hebben staan!

Ik wilde nog niet al te veel verklappen over het eigenlijke verhaal, maar eigenlijk leest het gewoon heel makkelijk weg. Een ideale vakantieroman. Zeker voor twintigers denk ik dan. Oké, ik hoor al even niet meer tot deze categorie, maar ik voel me wel nog vaak zo jong. En ik kan me wel inbeelden hoe het voelt om zoekende te zijn. Dat ben ik ook, zij het op een hele andere manier dan Louise :).

Vakantie is ook weer eens tijd voor een film

 Ik slijt wel wat uren achter een computer en dat heeft vooral met mijn werk te maken. Er is als leerkracht immers heel wat voor te bereiden en ook in de vakantie ben ik graag al bezig met het komende schooljaar. Omdat ik mezelf dan ieder jaar opnieuw voorneem om doorheen het jaar toch net iets minder (lang) te werken. Benieuwd of me dat dit jaar beter lukt :).

Naast de voorbereidingen (en de grote kuis die hier deftig aan de gang is) wil ik zeker ook tijd voor hobby's maken. Zo heb ik al wat kilometers gewandeld, bezocht ik vrienden en familie, vertoefde ik al wat in mijn tuin (en achter mijn grasmachine), ging ik een paar weken terug naar een speciaal concert in een kerk in Brugge, stond ik al een paar keer achter de kookpotten en las ik iedere dag een aantal bladzijden. Toch zijn er ook nog een paar zaken waar ik nog geen tijd voor vond: een serie of film, wat verder schilderen aan een portret waar ik in het afgelopen halfjaar mee bezig was,...

Er vooral niet te veel over nadenken of over schrijven, gewoon doen is de boodschap. Vandaar mijn verslag over 'Girl' van Lukas Dhont vandaag.

Als quizzer kende ik de film wel, maar ik had hem nog nooit gezien. Ik zag hem via VRT MAX passeren en ik vond het wel eens tijd om hem te bekijken.

Gegevens

Uitgegeven in 2018

Regisseur: Lukas Dhont

Muziek: Valentin Hadjdadj

Genre: drama

Speelduur: 100 minuten

Verhaal

Lara is een jonge vrouw die als jongen geboren werd. Ze verhuist samen met haar papa en jongere broertje om naar een van de beste dansscholen van het land te gaan. Ze heeft echter een achterstand en dat voelt ze aan den lijve. Lara probeert er alles aan te doen om opgenomen te worden in de dansfamilie, maar ondanks goeie ondersteuning van haar papa en dokters worstelt ze toch met haar zijn, haar transformatie, haar geaardheid.

Acteurs

Er spelen uiteraard meerdere mensen mee in deze film van Dhont, maar eigenlijk wil ik maar één iemand in de kijker plaatsen en dat is Victor Polster die de rol van Lara Verhaeghen op zich neemt. Ik kende deze acteur niet en er valt niet meteen heel veel over hem te vinden, maar de jonge Brusselaar volgt een opleiding aan de Koninklijke Balletschool Antwerpen en is dus ook acteur. En wat voor eentje. Over de film zelf spreek ik mij straks uit (in het stukje 'Mijn mening'), maar ik keek vol bewondering naar Victor. Hoe hij de worsteling in het lijf van Lara neerzet, komt echt binnen. Zelf vind ik er helemaal niks aan om in de rol van iemand anders te kruipen en toneel te spelen, vandaar dat ik er zoveel bewondering voor heb als iemand dat wel écht kan. Niet zomaar een rol neerzetten, maar echt iemand anders zijn. Ik was mee in het verhaal, voelde de onzekerheid, de zoektocht,... Al mag het ook gezegd worden dat ook Arieh Worthaler een puike prestatie als vader van Lara neerzet.

Mijn mening (+/++)

Vaak zijn de nieuwe films flitsend en snel, maar dat is Girl allerminst. Je hoeft niet naar deze prent te kijken om achterover in je zetel gedrukt te worden en je zit ook niet meteen op het puntje van je stoel. Wat er wel gebeurt, is dat je achterover zakt en in eerste instantie misschien wel wat meer schwung verwacht, maar die niet krijgt. Het verhaal ligt op een ander niveau en eens je dat beseft, kabbel je mee. Eerst vond ik het eigenlijk maar saai omdat er vooral veel vragen zijn en er eigenlijk weinig gebeurt. Terwijl de strijd van Lara wel goed in beeld wordt gebracht, zij het op een unieke manier. Zo miste ik misschien wel de omkadering rond de moeder van Lara. Waar is die, wat gebeurde er? Maar eens je de vragen loslaat (wat ik blijkbaar in het dagelijkse leven ook wat vaker zou moeten doen), kijk je anders naar deze film. Je voelt mee met de personages en het geeft een inkijk in de wereld van iemand die zich niet oké voelt met het lijf dat hij of zij bij de geboorte kreeg. Het gaat zo ver dat het gevolgen heeft voor de transformatie, voor de ontwikkeling van de persoon zelf, maar zeker ook voor de mensen in de nabije omgeving. Wat de vader en de broer voor dit meisje doen, is hartverwarmend. Sommige klasgenoten zijn dan weer barbaars. Het is een speciale film, maar het maakte iets los bij mij, het raakte mij en ik leerde alweer iets bij. Dan heb je het voor en volgens mij heel erg goed gedaan, Lukas ;).

Eerste mening over 'Adempauze'

In het begin van de vakantie las ik een luchtig boek van Anja Feliers, namelijk 'Ademloos'. Dit was het eerste deel van de 'Dirty Little Secrets'-trilogie. Aangezien ik vaak te lang wacht voor ik vervolgdelen lees, vatte ik nu meteen de koe bij de horens. Dan hoef ik dat eerste deel binnen hier en zoveel maanden/jaren niet meer opnieuw te lezen voor ik weer mee ben. Vandaar nu al mijn eerste mening over 'Adempauze'.

Flaptekst

Is het verleggen van je grenzen alleen maar spannend... of ook gevaarlijk?

In 'Dirty Little Secrets: Adempauze' komt het leven van Louise, een jonge succesvolle lifestylejournaliste, helemaal op zijn kop te staan. Tyler Moore, de mysterieuze man met wie ze tien jaar geleden een stomende affaire had, zet haar diepste verlangens om in werkelijkheid. Maar tegelijkertijd ontkiemen er gevoelens voor de charismatische en gevoelige Alexander, haar soulmate die er altijd al voor haar was.

Wanneer Tyler de aantrekkingskracht tussen Louise en Alexander ontdekt, verdwijnt hij woedend uit haar leven. Louise kan nauwelijks geloven dat haar dit overkomt. Opnieuw. Heen en weer geslingerd door haar gevoelens voor beide mannen besluit ze het heft in eigen handen te nemen en gaat ze Tyler achterna, op zoek naar de antwoorden die ze nooit kreeg. Tijdens haar zoektocht naar hem verlegt Louise haar seksuele grenzen. Maar is dit het ultieme genot dat zij zoekt? En waar ligt de grens tussen fantasie en werkelijkheid?

Korte inhoud

Wil je weten waarover het eerste deel van deze trilogie handelt, dan kun je dit hier nog eens opnieuw lezen. Op het einde van het vorige deel vluchtte minnaar Tyler weg en wist Louise helemaal niet wat ze aan moest met de aandacht van Alexander. Bij het begin van dit boek heeft Louise de nacht niet thuis doorgebracht. Ze wordt wakker met een kater en beseft dat er de avond voordien van alles is fout gelopen. Wil ze op zoek naar Tyler of vlucht ze liever in de armen van haar soulmate Alexander? En wat met haar vriendin Claire? Alles is zo verwarrend dat ze eigenlijk niet meer weet van welk hout pijlen te maken. Wat moet ze nu doen? Voor wie voelt ze enkel lust? Of is het ook echt liefde? En wie wil haar nog een kans geven? Want intussen moeit de knappe Trix zich ook in het spel en is de vriend van Claire stikjaloers. 

Mijn mening

Aangezien ik het eerste deel nog niet zo lang geleden las, kon ik de draad meteen weer oppikken. Dat is ook niet moeilijk met een verhaal als dit. Letterlijk en figuurlijk eigenlijk niet zo veel om het lijf. Je raast over de pagina's en is voor mij een echte chicklit. Niet meteen helemaal mijn ding, maar als afwisseling tussen de serieuze(re) werken is dit wel te pruimen. Na de roman 'Kinderen van de rivier' ben ik hierna misschien wel eens toe aan een echte thriller. Ik kijk dus al uit naar het volgende boek. Al wil ik uiteraard ook weten hoe het met Louise verder gaat. 

Om even bij stil te staan

 Vorige donderdag had ik het over 'Kinderen van de rivier' van Lisa Wingate. Miste je dit boek? Kijk dan zeker hier even terug. Maar ik vertelde nog niet alles. Een hele tijd terug deelde ik al eens een aantal spreuken op Gietjes Boekies en Movies, maar ik wil daar graag nog een rubriek 'Quotes' aan toevoegen.

Veel hoef ik daar niet over te zeggen, de woorden spreken voor zich.

Het verleden van een vrouw hoeft niet een voorspelling voor haar toekomst te zijn. Als ze dat wil, kan ze op nieuwe muziek dansen. Haar eigen muziek. Om de melodie te horen, hoeft ze alleen maar op te houden met praten. Tegen zichzelf, bedoel ik. 

Je zult merken dat de quotes dicht aanleunen bij hoe ik me voel of gevoeld heb. Wat mij helpt, wat mij ondersteuning geeft of even doet stilstaan bij bepaalde zaken. Het is de bedoeling om deze quotes en spreuken te verzamelen en er een aantal boven mijn bed op te hangen. Omdat ik mentaal en persoonlijk een serieuze weg aan het afleggen ben. En ik weet dat ik niet alleen ben. Misschien kan ik iemand via deze weg een hand of een schouder aanreiken. 

Ik wens jullie nog een hele mooie zondag toe!

Als een boek je weer tot tranen toe beweegt...

 Zoals ik hier al meerdere malen neerschreef, gaat lezen me al tijden niet meer zo goed af. Tot zeven jaar terug vond ik het een zalige gewoonte om niet te gaan slapen voor ik een paar bladzijden achter de kiezen had. Maar toen mijn partner me verliet, kwam ik er niet meer toe. Mijn gedachten dwaalden af, ik vond me niet in het verhaal of had gewoon de fut niet. Al ontelbare keren deed ik een poging om de draad terug op te pikken en zoveel bibliotheekboetes later, lukt het me misschien toch nog. Ik voel een sprankje hoop!

Aangezien ik les geef en dus twee maanden vakantie heb, pakte ik het de afgelopen weken even anders aan. Vroeger nam ik een boek of zes mee op reis, maar sinds ik alleen ben, wordt er voorlopig niet meer op reis gegaan. Dus zou ik gewoon tijd vrij moeten maken gedurende de dag. Het is echter sterker dan mezelf dat ik hier en daar wel wat werk zie liggen en dan moeilijk tot rust kom. 's Avonds zit ik voorlopig nog steeds in een andere mindset waardoor ik ook dat moment niet geschikt vind. Daarom sta ik nu niet op voordat ik wat gelezen heb (tenzij ik ergens dringend moet zijn, natuurlijk :) ). En voilà, de vakantie is nog niet halverwege en ik kan een nieuw verslag schrijven!

De voorbije week/weken las ik het verhaal over Rill Foss en Avery Stafford, namelijk 'Kinderen van de rivier' van Lisa Wingate.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: Before We Were Yours

Uitgegeven in 2017

Oorspronkelijke uitgever: Ballantine Books, New York

Nederlandse vertaling uitgegeven in 2018

Uitgeverij: AmboAnthos uitgevers

Omslagontwerp: Lynn Andreozzi, bewerkt door Will Immink Design

Omslagillustratie: Alan Ayers, based on images

ISBN: 978 90 263 3397 2

Aantal pagina's: 415

Flaptekst

Memphis, 1939. De twaalfjarige Rill Foss leidt met haar broertje en zusjes een zorgeloos leven in een woonark op de Mississippi. Maar wanneer Rill door omstandigheden de verantwoordelijkheid over het gezin krijgt, slaat het noodlot toe. De kinderen worden uit huis weggehaald en meegenomen naar een weeshuis. Daar zijn ze overgeleverd aan een wrede directrice en dreigt Rill haar broer en zussen kwijt te raken. Ze moet alles op alles zetten om dit te voorkomen.

South Carolina, heden. De rijke Avery Stafford leidt een bevoorrecht leven, maar een toevallige ontmoeting dwingt haar haar familiegeschiedenis onder de loep te nemen; er blijkt meer verzwegen te zijn dan ze ooit had kunnen vermoeden.

Kinderen van de rivier gaat over familiebanden en de verregaande gevolgen van geheimen. De aangrijpende roman is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van weeshuisdirecteur Georgia Tann, die kinderen uit arme gezinnen ontvoerde en verkocht aan rijke families.

Verhaal

Wingate vertelt over twee sterke vrouwen: eentje in het verleden, een in het nu. Het verleden gaat over het leven van Rill Foss, dat in het heden over Avery Stafford. Dat ze beiden iets met elkaar van doen hebben, ruik je van heinde en verre. Maar hoe de vork in de steel zit, daar heb je het raden naar. Misschien was ik niet fris genoeg (of wilde ik niet oordelen of invullen) en hebben andere lezers het sneller door, maar voor mij bleven er verschillende mogelijkheden open. Wat het verhaal tot het einde boeiend maakt. Bij de iets dikkere werken heb ik vaak het gevoel dat het korter kan, maar dat is bij 'Kinderen van de rivier' zeker het geval niet. Het verhaal boeit van het eerste tot en met het laatste hoofdstuk. Zelfs de noot van de auteur heb ik nog aandachtig gelezen. 

Dat adoptieprocedures niet altijd lopen zoals ze zouden moeten, dat wist ik al lang, maar wat voor leed dit met zich meebrengt, daar sta je niet elke dag bij stil. Dit boek vertelt het op een rauwe manier, een echte manier die raakt tot in het diepst van je ziel. Waardoor het meer dan een aanrader is!

Mijn mening (+++)

Wat is het lang geleden dat ik dit nog eens gewaar werd! Bedankt, Lisa Wingate! Normaal gezien leg ik de laatste jaren boeken naast me neer. Hoe spannend of boeiend ze ook zijn. Keer op keer grijpt het me niet genoeg om te blijven lezen, neem ik iets anders en een paar weken later is er al geen sprake meer van boek 1 of 2. En zo ging het de laatste jaren maar door. Ik liet het eigenlijk een beetje aan mij voorbijgaan terwijl ik het lezen zo graag weer met beide handen wil vastgrijpen. Maar ik kreeg de afgelopen jaren al meerdere keren de opmerking (ook in een andere context): misschien wil je het allemaal te graag. Soms sta ik daar wel even bij stil. Kan dat? Iets te graag willen? Maak je daar dingen mee stuk, zonder dat je dat zelf wil en beseft? Vandaar dat ik al een tijdje met mezelf aan de slag ga (waarover later wellicht meer). 

Maar hoe je het draait of keert, lezen is een stuk van mij en ik zal het dus blijven proberen. Het feit dat ik dit boek helemaal uitlas zonder ook maar één keer naar een ander fictieboek te grijpen, is echt al een overwinning op zich. Wellicht heeft dit ook met het soort boek te maken. Wat heeft Wingate er een prachtexemplaar van gemaakt! Het feit dat het verhaal op waargebeurde feiten gebaseerd is, grijpt me  des te meer aan. Ik ben zelf geen moeder (en dat zal wellicht voor altijd een gevoelig punt blijven), maar wat voelde ik mee met de kinderen en hun ouders. Hoe kan een mens zo eigenzinnig, hebzuchtig en wreed worden of zijn en geld verdienen door kinderen heel bewust te traumatiseren. Ik kan er echt niet bij.

Wat het verhaal van Wingate zo sterk maakt, is dat verleden en heden beetje bij beetje zo mooi in elkaar verweven worden. Dat het daarnaast ook over geschiedenis gaat, dan heb je bij mij al een streepje voor en daar giet ze dan nog even een sausje van oprechtheid, eerlijkheid, waarheid en romantiek bovenop. Net wat ik eigenlijk van het leven verwacht. Al besef ik met de jaren dat dit allemaal niet zo eenvoudig is.

Ik voegde meteen ook een ander boek van Lisa Wingate aan mijn 'te lezen boeken' toe ('Verloren familie') en ik ben dus helemaal klaar voor nieuwe leesavonturen. Al ligt nu eerst het tweede deel van 'Dirty Little Secrets' op me te wachten. Hopelijk tot heel erg gauw!

Ademloos want nog eens een boek uit!

 Naar aanleiding van een gesprek met een collega nam ik een tijd terug nog maar eens een (nieuw) boek in m'n handen. Zij omschreef het zoals ik het jaren gewoon was geweest. Niet slapen voor er een paar bladzijden gelezen worden. Vroeger was het bij mij ook zo. Zelfs na een trouwfeest of na een loodzware dag. Het maakte niet uit wanneer ik naar mijn bed trok, ik las nog een hoofdstuk (of twee, drie,...) en ik viel in een heerlijke slaap. 

Dat is nu al jaren anders en ook al wil ik daar zo ontzettend graag verandering in zien, het lijkt me maar niet te lukken. Steevast ben ik echt te moe, heb ik geen zin, zitten mijn gedachten elders toertjes te draaien of neem ik mijn smartphone. Terwijl een boek zoveel boeiender kan zijn. Wanneer ik uiteindelijk toch begin te lezen, neem ik een boek voor een hoofdstuk of vijf en begin ik later weer in een ander. Het lukt me maar niet om me 'te laten gaan', om volledig in een verhaal te duiken. Het pakt me niet meer als voorheen en dat is nu al een jaar of zeven zo. Mijn partner ging weg en hij nam een stukje van mezelf mee. Een stuk waar ik voor vecht want ik wil het heel graag terug.

Omdat mijn leesdip al zo lang duurt, ben ik bang dat het nooit meer echt wordt wat het is geweest, maar aangezien het nu weer vakantie is, probeer ik mezelf echt te verplichten (terwijl een hobby nooit een verplichting zou mogen zijn). Misschien krijg ik het echter zo weer op de rails. Elke dag lezen, maakt niet uit hoeveel. Lukt het 's avonds voor het slapengaan niet, dan 's morgens voor ik opsta. En zo gaat het toch al een aantal weken goed. Niet foutloos, maar oké, gewoon goed. Vandaar dat ik hier een eerste verslagje kan neerschrijven.

Normaal gezien schrijf ik altijd eerst een eerste mening over een boek en daarna pas de eindbeoordeling, maar dit keer vertel ik alles in één keer. 'Ademloos' van Anja Feliers is dan ook een pageturner. Niet in de zin van heel erg spannend, maar eerder in de zin van heel makkelijk leesbaar. Ik las ooit wel al wat boeken van haar, deze kwamen echter nooit op Gietjes Boekies en Movies terecht. Ook daar brengen we nu dus verandering in!

'Ademloos' is het eerste deel van de Dirty Little Secrets-trilogie. 'Adempauze' en 'Adembenemend' zijn deel 2 en 3. Nu al benieuwd of deze hier ook ooit op mijn blogje terecht zullen komen. Want ook al vond ik dit geen boek om over naar huis te schrijven, benieuwd naar het vervolg ben ik wel.

Gegevens

Uitgegeven in 2021

Uitgeverij: Pelckmans Uitgevers nv

Omslagontwerp: bij Barbara
Omslagbeeld: Shutterstock
Zetwerk: intertext.be

Foto auteur: Luna Meers
Aantal pagina's: 274
ISBN: 978 94 6401 224 8
NUR 343

Flaptekst

Louise is een gepassioneerde lifestylejournaliste die volop geniet van haar leven als happy single. Na een wilde nacht ontdekt Louise dat Tyler Moore contact met haar zoekt. Tyler, de man met wie ze tien jaar geleden een vurige affaire had, maar die plots uit haar leven verdween. Jarenlang zocht Louise tevergeefs naar hem. Tot nu. Want Tyler Moore is terug... en Louise is hun prikkelende fantasieën van toen niet vergeten. Haar honger naar hem is nog steeds niet gestild. Opnieuw valt ze als een blok voor hem, maar is dit wel een spel dat ze durft te spelen?

Mijn mening (+/++)

Anja Feliers is een Vlaamse schrijfster en ik moet eerlijk bekennen dat je bij mij dan echt al een streepje voor hebt. Ik val op mannen, maar als het met cultuur te maken heeft, dan gaat mijn interesse vooral naar vrouwen uit (muziek, literatuur,...). Ik weet niet precies hoe dat komt, maar soms voelt het alsof zij wat harder moeten vechten om een plaats te bemachtigen en dan help ik graag een handje.

Ook al vind ik het boeiend om over andere culturen te lezen (omdat je op die manier ook iets bijleert), ik vind het ook altijd fijn om zaken te herkennen en bijvoorbeeld ook niet te moeten worstelen met moeilijke namen,... Bij Anja Feliers kan het niet Vlaamser en ook de verhaallijnen zijn eenvoudig. Je vliegt dus door het boek. Goed voor mij nu, maar anders misschien net dat tikkeltje te weinig om het lijf.

Het boek gaat over Louise die al een tijdje beseft dat ze eigenlijk nog altijd terugdenkt aan haar eerste liefde, die nota bene haar leraar was. Het was een verboden affaire waar weinig mensen van afwisten, maar voor Louise was het heerlijk. Vooral de seks dan. Tyler kon iets wat de mannen die later de revue passeerden helemaal niet bij haar teweeg brachten. Daarom weet Louise wat ze mist en waar ze zo erg naar verlangt. Eens Tyler weer op de proppen komt, gaat ze er meteen vol voor. Dit is immers wat ze wil. Maar intussen kuste ze wel met haar beste vriend. En weet ze wel genoeg van bezitterige Tyler om echt iets met hem op te bouwen?

Kort samengevat 

+ leest heel vlot, realistisch

- niet zo veel om het lijf, weinig spanning