De Gelukvinder

Een paar dagen terug liet ik jullie weten dat ik opnieuw heel veel zin in een leesavontuur heb en ik voegde meteen daad bij woord. Via de app Goodreads kwam ik per toeval bij het boek 'De Gelukvinder'. Misschien ken je deze applicatie wel. Een echt hebbeding voor iedereen die iets met boeken heeft. Vroeger hield ik lijstjes bij en dat vind ik nog altijd fijn, maar soms moet ook ik het gewoon toegeven... de digitale wereld heeft ook zo zijn voordelen. Dan is het aan mij om die ten gepaste tijde aan te wenden. Ik ben iemand die nogal snel denkt: geef mij maar de ouderwetse manier. Maar van Goodreads ben ik dus fan. Voor sommigen onder jullie zou het misschien handig zijn dat ik ook nog een blogpostje aan deze applicatie wijdt, maar omdat het te lang geleden is dat ik die opstartte, zal ik dat niet meer doen. Misschien kan deze link je wel op weg helpen: 9 Vragen en antwoorden over Goodreads (van De Wereld van Kaat).

Dit gezegd zijnde kwam ik via een klasgenote van het middelbaar bij 'De Gelukvinder'. Zij had dit boek gelezen en quoteerde het op Goodreads met vier sterren. Soetkin vond het blijkbaar een pakkend verhaal en vol goeie moed begon ik eraan. Ik las de laatste jaren immers veel eerste hoofdstukken, maar daarna viel het telkens opnieuw stil. Gelukkig zette ik nu wel door. Het lukte me zelfs om even een namiddagje geheel in de wereld van de Afghaanse jongen Hamayun te verdwijnen.

Gegevens

Schrijver(s): Edward van de Vendel - Anoush Elman

Uitgegeven in 2008 - Querido's Uitgeverij BV

Omslag: Studio Ron van Roon

Omslagbeeld: Hollandse Hoogte
Aantal pagina's: 335
ISBN: 978 90 451 0591 8
NUR 285 ( = fictie 15+)

Flaptekst

Slashboeken zijn boeken die geschreven zijn op basis van het waargebeurde levensverhaal van een bijzondere jongere.

Hamayun zit in havo 4 en wil filmer worden. Maar eerst schrijft hij een toneelstuk over zijn eigen verleden. Over het dagelijks leven in Afghanistan, en de grappen die hij er uithaalt met zijn vrienden. Over de nacht dat de Taliban zijn vader gevangennemen. Over de lange reis naar Europa. Over de aankomst in Nederland en over het wonen in een asielzoekerscentrum.

Hamayun vindt Nederland fris, en groen. Hier kan zijn familie eindelijk vrij denken. Maar mogen ze eigenlijk wel blijven?

Mijn mening (++)

Doordat het niet de eerste keer is dat ik een boek over deze problematiek lees, heb ik het geen ++/+++ gegeven. Het leunt heel erg aan bij 'De Vliegeraar' van Khaled Hosseini, al is dit boek wel voor 14+. Het is dus net iets luchtiger en eenvoudiger geschreven waardoor je als volwassene door de hoofdstukken vliegt. Dat is wel eens fijn. Al is de materie wel behoorlijk zwaar. Hamayun zijn wereld staat helemaal op zijn kop eens hij met (een deel van) zijn gezin moet vluchten. 

'De Gelukvinder' is een verhaal waar heel veel asielzoekers zich in zullen kunnen herkennen en waar ik me (toch even) behoorlijk nederig door voel. Het is immers niet de bedoeling dat wij klagen, ondanks alle coronamaatregelen voor het ogenblik. Dat is hoe ik erover denk. Want je hele hebben en houden achterlaten, dat lijkt me al heel moeilijk, laat staan dat je dan nog afscheid van je broer, oma of dichte vrienden moet nemen. Ik mag er eerlijk gezegd niet aan denken.

Wat de schrijfstijl betreft, leest dit boek van van de Vendel heel erg vlot. De hoofdstukken zijn behoorlijk kort en de personages worden duidelijk uiteengezet. Je kunt je het leven en de omgeving van Hamayun heel goed voorstellen. Hier en daar wordt er ook een Afghaans woord gebruikt waardoor je zeker ook nog wat bijleert. Dat blijft voor mij een must. 

Omdat er weinig nieuwigheden werden aangehaald (over de Afghaanse cultuur en de problematiek rond de Taliban), kreeg dit boek geen topscore, maar ik ben wel positief verrast over het open einde. Dit soort afloop is in mijn ogen meestal teleurstellend, hier heeft het echter een meerwaarde. Ik dacht al een honderdtal bladzijden voor het einde dat een uitsluitend positief slot in zo'n verhaal eigenlijk onmogelijk is. Het zou ook afbreuk doen aan het boek en het zou voor mij z'n geloofwaardigheid wat verliezen. Door de unieke manier van afronden blijf je met een gemengd, maar allesbehalve teleurstellend gevoel achter. Het geeft je wel stof tot nadenken, maar dat is volgens mij net waarom we ook boeken lezen.


Kort samengevat:
+
makkelijke taal, duidelijk verhaal, boeiend (en creatief) einde, toegankelijk voor jeugd en volwassenen
-
weinig nieuwe elementen (maar dat ligt eraan wat je voordien al las)